Αμεσότητα βιωμάτων. προφορικότητα λόγου και ρεαλισμός σε ένα οδοιπορικό πόλης και εποχής -Αθήνα, δεκαετία 90. Το κράμα πεζολογίας και ποιητικής γραφής, εγκιβωτισμένο στο σκληρό κέλυφος του μοναχικού ατόμου της μεγαλούπολης ,που περιδιαβαίνει τους δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους της, οργισμένο, αυτοκαταστροφικό, ερωτευμένο με... ονοματικά γυναικεία αποτυπώματα. Τα πρόσωπα της γυναίκας έχουν συνθλιβεί από τον αφηγητή, απομεινάρια μιας ματαιωμένης φαντασίωσης της μητρικής μορφής. Το αντρικό πρότυπο μετέωρο στον τρόμο της ελεύθερης πτώσης. Καλωδιωμένο με ηλεκτροφόρα σύρματα, μα και χωρίς να καίγεται εντελώς. Ματαιότητες, εξαρτήσεις, αλλά και αξίες που εκπνέουν, συντηρούν το βασανιστήριο του αφηγητή, επαναληπτικά.
Ωραίο βιβλίο !
