Δίκαιο δημοσίων έργων

Με τη μονογραφία αυτήν επιχειρείται η ολοκληρωμένη αντιμετώπιση όλων των ζητημάτων που συνδέονται με την ανάθεση, την εκτέλεση και τη δικαστική προστασία της σύμβασης δημοσίων έργων κατά το εθνικό και κοινοτικό δίκαιο. Η μελέτη προσανατολίζεται κυρίως στη νομολογιακή προσέγγιση των σχετικών διατάξεων του εθνικού (ν. 3669/2008) και του κοινοτικού δικαίου (οδηγία 2004/18/ΕΚ) για τις συμβάσεις εκτέλεσης δημοσίων έργων και επιδιώκει, με βάση τη νομολογία του ΣτΕ, του ΔΕΚ και των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, τη συστηματοποίηση της σχετικής νομολογίας, λαμβάνοντας υπ’ όψη και τα πορίσματα της επιστήμης.


Μετά την ανάλυση της διοικητικής σύμβασης, παρουσιάζονται οι σύγχρονες εξελίξεις στον χώρο των συμβάσεων δημοσίων έργων και ειδικότερα οι συμβάσεις παραχώρησης και οι συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), ενώ ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στη σχέση περιβάλλοντος και δημοσίων έργων, όπως αποτυπώνεται στη νομολογία του ΣτΕ. Στη συνέχεια εξετάζονται οι διαδικασίες ανάθεσης (προσυμβατικό στάδιο) κατά την κοινοτική οδηγία, τα συστήματα υποβολής των προσφορών, η διεξαγωγή της δημοπρασίας, η έκδοση της κατακυρωτικής απόφασης και ο προσυμβατικός έλεγχος από το Ελεγκτικό Συνέδριο.


Το μεγαλύτερο μέρος του έργου αφιερώνεται στην εκτέλεση της σύμβασης και σε θέματα όπως το εργολαβικό αντάλλαγμα, οι επιμετρήσεις, οι λογαριασμοί-πιστοποιήσεις, ο τόκος υπερημερίας, η αναθεώρηση, οι αυξομειώσεις εργασιών, οι υποχρεώσεις των συμβαλλομένων, οι εγγυήσεις, οι προθεσμίες και οι ποινικές ρήτρες, η υποκατάσταση και έκπτωση του αναδόχου και, τέλος, η λύση της εργολαβικής σύμβασης, η ανάλυση των οποίων συνοδεύεται από εξαντλητική παράθεση της σχετικής νομολογίας.


Η μελέτη ολοκληρώνεται με την επεξεργασία του επίκαιρου ζητήματος της παροχής διοικητικής (ένσταση και αίτηση θεραπείας) και δικαστικής προστασίας (προσωρινή δικαστική προστασία κατά τον ν. 2522/1997 –άρθρα 169 επ. του ν. 3669/2008– , προσφυγή και αγωγή ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων καθώς και αναίρεση).
Τέλος, καταβλήθηκε ιδιαίτερη προσπάθεια για την ενίσχυση της πρακτικής κατεύθυνσης του έργου, ώστε αυτό να αποτελέσει ένα χρήσιμο και απαραίτητο εργαλείο για τους ανθρώπους της πράξης, τόσο για τους νομικούς όσο και για τα όργανα της διοίκησης.