Η αρχιτεκτονική και η κριτική (Β΄τόμος)

Η αρχιτεκτονική είναι η πιο αναγκαία από τις τέχνες, πιθανώς η πιο αναγκαία για τη φυσική μας επιβίωση. Ζούμε καθημερινά με αυτήν, δηλαδή με το τεχνητό περιβάλλον που η ίδια προσδιορίζει. Ο χαρακτήρας και η ποιότητα του κελύφους της κατοικίας μας, αλλά και του δημόσιου περιβάλλοντος της κοινωνικής μας δράσης, είναι καθοριστικοί για την ποιότητα της διαβίωσης και της ατομικής και συλλογικής συγκρότησης και ισορροπίας. Στην κριτική συζήτηση, συνεπώς, για την κατανόηση της αρχιτεκτονικής όλοι πρέπει να συμμετέχουν. Όλοι πρέπει να κατέχουν και να γνωρίζουν πώς να χειρίζονται τα απαραίτητα εργαλεία για την αξιολόγηση της ποιότητας της αρχιτεκτονικής και του χώρου της πόλης.
Το βιβλίο αυτό, με τίτλο "Η αρχιτεκτονική και η κριτική", φιλοδοξεί να καλύψει αυτή την ανάγκη. Ο πρώτος ομότιτλος τόμος εκδόθηκε πριν δύο δεκαετίες με τον ίδιο σκοπό. Ο συγγραφέας προτείνει και εδώ μια συλλογή κειμένων που ομαδοποιούνται σε μια αναγνωρίσιμη και συγκροτημένη θεματολογία εννέα ενοτήτων.
Η προσέγγιση είναι ένα πραγματικό παλίμψηστο ιστορικής, θεωρητικής και κριτικής ανάγνωσης των φαινομένων, ενώ αγκαλιάζει μια μεγάλη ιστορική περίοδο, από την
εποχή της Αναγέννησης έως τις μέρες μας. Μπορεί να αναλύεται το έργο του Piero della Francesca αλλά και εκείνο του Le Corbusier, να σχολιάζεται το ζήτημα της διάσωσης της Νοτρ-Νταμ του Παρισιού μετά την πυρκαγιά αλλά και το πρόβλημα του ύψους των πολυκατοικιών στην Ακρόπολη της Αθήνας, να αξιολογείται η αστική ποιότητα του Τόκιο ή του Σικάγου αλλά και η αρχιτεκτονική του Τάκη Ζενέτου
ή του Άρη Κωνσταντινίδη. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην ελληνική και διεθνή επικαιρότητα της τελευταίας δεκαετίας, καθώς και σε συλλογικές εκδηλώσεις όπως οι Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας ή άλλα σημαντικά γεγονότα αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Μέσα από την αφήγηση της αρχιτεκτονικής, και ιδιαίτερα της σύγχρονης, ως καθημερινού βιώματος και πολιτισμικού γεγονότος, τα 122 κείμενα αυτού του βιβλίου φιλοδοξούν τελικά να αφηγηθούν ένα χρονικό της εποχής μας, να διατρέξουν την τρέχουσα αβέβαιη και μεταβατική συνθήκη μέσα από τα μάτια της αρχιτεκτονικής ιστορίας και κριτικής. Και τούτο σε μια προσπάθεια γεφύρωσης της ματιάς του ειδικού
με εκείνη του πολίτη δίχως κάποιας μορφής αρχιτεκτονική εξειδίκευση, αλλά με την ελπίδα, ή μάλλον με την πεποίθηση, ότι ο αναγνώστης θα βρει πράγματα που θα τον ενδιαφέρουν και θα τον ερεθίσουν, έτσι ώστε να προβληματιστεί για ζητήματα καίριας προσωπικής και συλλογικής σημασίας.