Μικρά Ικαρία

«Στα Κύμματα, καφενείο παρά θιν' αλός, αλλ' όμως με δύο "μ" ανορθογραφημένο, συνηθίζουμε καθημερινά να καθόμαστε, ιδίως νωρίς το μεσημέρι, πίνοντας ούζα και καφέδες, παίζοντας τάβλι και διαβάζοντας τις χθεσινές εφημερίδες, ενώ ποικίλοι μεζέδες και γλυκά του ταψιού δεν αποκλείονται ποτέ εκ των προτέρων. Ο αριθμός των συμμετεχόντων κυμαίνεται (με ένα μ) από δύο έως δώδεκα και εξαρτάται από τις διαθέσεις της στιγμής και τις ανάγκες της παραγωγής - κομπάρσοι εμφανίζονται συχνά να διασχίζουν το βάθος του πεδίου ή να κάνουνε υπομονή στα διπλανά τραπέζια. Όταν ο ήλιος κάνει εμφάνιση, τα τραπέζια μεταφέρονται κυριολεκτικά πλάι στα κύματα, απ' όπου με στεντόρεια φωνή δηλώνονται προς την κουζίνα οι επιθυμίες των συνδαιτημόνων. Ο κίνδυνος κάποιος από αυτούς, συνεπεία της μέθης ή φιλικών διαγκωνισμών, να βρεθεί μέσα στη θάλασσα δεν μπορεί ποτέ ν' αποκλειστεί, μα ούτε και να ληφθεί σοβαρά υπ' όψιν».

Ένα ιδιότυπο ταξιδιωτικό ημερολόγιο, όπου τον πρώτο λόγο έχουν οι προθέσεις, τα συναισθήματα και, πάνω απ' όλα, η ανάγνωση. Μ' ένα βιβλίο ανά χείρας, ο Χ. Γιαννακόπουλος αναχωρεί για διακοπές, κάνει εξωτικές περιπλανήσεις, απαθανατίζει μοναδικά τοπία έστω κι αν βρίσκεται εγκλωβισμένος, στην οδό Ακαδημίας ή καθηλωμένος σε κάποιο παγκάκι της Ζωοδόχου Πηγής. Καλό ταξίδι!

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Βασικά σημεία:

Από την Αθήνα στην Ικαρία και από εκεί στην Πύλο, αφηγητής περιπλανιέται σε πολύβουες λεωφόρους και σε απόκρημνους βράχους επάνω από τη θάλασσα δοκιμάζοντας, με έναν φίλο για παρέα ή μ’ ένα βιβλίο στο χέρι, την αντοχή των υλικών με τα οποία έχει δομήσει την προσωπικότητά του: την παράφορη αγάπη και τη γλυκιά μουσική, την άδολη φιλία και την ποιητική περιπλάνηση, τις φράσεις των αγαπημένων του συγγραφέων και τα απρόβλεπτα παιχνίδια της μνήμης. Από την Αθήνα στην Ικαρία και από εκεί στην Πύλο, ο Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος συνθέτει ένα μυθιστόρημα για την περιπλάνηση και για τον έρωτα, για τη φιλία και για τη μνήμη, που είναι συγχρόνως και ένα ιδιότυπο δοκίμιο για τις συναρπαστικές χρήσεις της ανάγνωσης και τα παιγνίδια της γραφής.

Η Υπόθεση:

Με την πεποίθηση πως ένα ταξίδι ή, έστω, μια περιπλάνηση στους δρόμους της πόλης είναι, υπό προϋποθέσεις, ικανά να μεταμορφώσουν τη σκέψη και να αλλάξουν τη ζωή οποιουδήποτε ανθρώπου τα επιχειρήσει συνειδητά, ο αφηγητής της Μικράς Ικαρίας μετακινείται στον χώρο, προκειμένου να αντιμετωπίσει το αέρινο πέρασμα του χρόνου.

Όσο καιρό βρίσκεται στην Αθήνα, προτιμά να κάθεται σε μικρές πλατείες, δίπλα στις πολύβουες λεωφόρους, και να παρατηρεί τα ρεύματα του αέρα που ανασηκώνουν τρυφερά τα φορέματα των κοριτσιών. Στην Ικαρία πιάνει θέση, νωρίς το πρωί και αργά τη νύχτα, σε μια βεράντα πάνω από τη θάλασσα ή, σε πείσμα του καιρού, αντέχει το κρύο του χειμώνα παραγγέλνοντας ούζα και κονιάκ σε υπαίθρια καφενεδάκια. Στην Πύλο, οδηγεί το αυτοκίνητό του σε στενούς επαρχιακούς δρόμους, για να καταλήξει σε ερημικές παραλίες αντιμέτωπος, για άλλη μια φορά, με το μέλλον του και με το παρελθόν του. Σύντροφοι στις περιπλανήσεις του είναι μια μεγάλη παρέα νέων ανδρών και γυναικών, που διαρκώς ανανεώνει τις εκπλήξεις της συνύπαρξης, είναι εκείνη που την αποκαλεί Λατρεμένη του και κάποιο βιβλίο που πάντοτε βρίσκεται στην τσάντα ή στην τσέπη του.
Έτσι που, συχνά, η Μικρά Ικαρία να μετατρέπεται από μυθιστόρημα για την περιπλάνηση και την αυτογνωσία σε ένα ιδιότυπο «εγχειρίδιο αναγνωστικής αμεριμνησίας», καθώς ο αφηγητής δοκιμάζει συνεχώς πειραματισμούς και παιχνίδια με τις σελίδες και τις λέξεις των αγαπημένων του συγγραφέων.