Μεγαλώ, η αγνοημένη Βυζαντινή Οσία

Η Μεγαλώ, δευτερότοκη κόρη του πατρικίου Λέοντα, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 761. Το 777, στα δεκαέξι της χρόνια, παντρεύτηκε τον δεκαοκτάχρονο τότε Θεοφάνη, γιο του στρατηγού του Αιγαίου Πελάγους Ισαακίου και της Θεοκτίστης. Γάμος συμφέροντος για δύο γνωστές και πλούσιες οικογένειες, που διατηρούσαν ιδιαίτερους δεσμούς με τους εικονομάχους αυτοκράτορες της ισαυρικής δυναστείας. Ο Θεοφάνης ονειρευόταν να γίνει μοναχός, αλλά ο άτολμος χαρακτήρας του δεν του επέτρεπε να έρθει σε σύγκρουση με το εικονομαχικό οικογενειακό του περιβάλλον και το θρόνο. Το 780, μετά το θάνατο των γονέων του και των γονέων της Μεγαλούς, ο Θεοφάνης επωφελούμενος από την άνοδο στο θρόνο της εικονόφιλης Ειρήνης της Αθηναίας, υποχρέωσε τη Μεγαλώ να καρεί μοναχή στην Πρίγκιπο, πριν και ο ίδιος να ενταχτεί στις μοναστικές τάξεις. Οι δύο σύζυγοι αποχωρίστηκαν υποσχόμενοι να μη συναντηθούν στην παρούσα ζωή.
Η Μεγαλώ, μη έχοντας άλλη επιλογή, ενστερνίστηκε πραγματικά το μοναστικό ιδεώδες και σύντομα υπερέβαλε σε αρετή τις άλλες μοναχές σε σημείο που να της αποδίδονται θαυματουργικές πράξεις, ενώ ο Θεοφάνης ήταν ακόμα ένας άσημος μοναχός. Αισθανόμενη αρκετά ισχυρή, αποφάσισε να γίνει η κακή συνείδηση του τέως συζύγου της. Εγκατέλειψε τη μονή της για να μεταβεί διαδοχικά στη νήσο Καλώνυμο και στη Βιθυνία, ακολουθώντας τις μετακινήσεις του Θεοφάνη.
Ο Θεοφάνης έγινε στη συνέχεια διάσημος για τη στάση του κατά τη δεύτερη εικονομαχία, την καταδίκη του και τελικά το θάνατό του στις 12 Μαρτίου του 818 στη Σαμοθράκη, όπου είχε εξοριστεί. Η εικονόφιλη παράταξη έχοντας ανάγκη από παραδείγματα, ενέταξε αμέσως τον Θεοφάνη στο αγιολόγιο. Η Μεγαλώ, παρά τη μαρτυρημένη αγιότητα της, ξεχάστηκε και πέθανε άσημη, πιθανόν στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ του 818 και του 822.
Το παρόν βιβλίο αποτελεί λεπτομερή και επιστημονικά θεμελιωμένη βιογραφία της Μεγαλούς, ανάλυση του ιστορικού πλαισίου της εποχής και των λόγων για τους οποίους η Μεγαλώ παρέμεινε τελικά η "αγνοημένη οσία".