Η λίμνη των στεναγμών

Μαύρη χαρά φώλιαζε στα στήθια του Αλή πασά. Επιτέλους, η ώρα της εκδίκησης πλησίαζε. Η Φροσύνη θα πλήρωνε όλες τις προσβολές που του είχε κάνει. Θα βάδιζε στο θάνατο, όπως ήταν το ριζικό της, ακολουθώντας στα παγωμένα νερά της λίμνης τις υπόλοιπες γυναίκες που τόσο καιρό "βρώμιζαν" τα Γιάννενα με τα ανόσια φερσίματά τους. Όσο συλλογιζόταν ο μοχθηρός Βεζίρης πως υπήρχαν ακόμα άνθρωποι που αψήφισαν τη δύναμή του... Όσο σκεφτόταν πως οι "άτιμοι Γραικοί" τόλμησαν να πλέξουν ολόκληρη συνωμοσία εις βάρος του τόσο ξύπναγε μέσα του η σκληρότητα. Φούντωνε ο θυμός, σιγόκαιγαν τα σωθικά του. Ο κατάλογος των μελλοθάνατων γυναικών που συνέταξε με τον υποτακτικό του ήταν ένα από τα λιγοστά πράγματα που γαλήνευαν τη βέβηλη ψυχή του.[...]

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου