Τορκουάτο Τάσσο

Ο «Τορκουάτο Τάσσο», έργο το οποίο ο ίδιος ο Γκαίτε χαρακτηρίζει «σάρκα εκ της σαρκός μου και οστούν εκ των οστέων του» και το οποίο σημαδεύει το αργό αλλά αποφασιστικό πέρασμα του συγγραφέα του από την εξέγερση του Sturm und Drang στη νηφαλιότητα της κλασικής του περιόδου (το έργο γράφτηκε με πολλές διακοπές και επεξεργασίες στο διάστημα οκτώ, ίσως και δέκα χρόνων), είναι κατεξοχήν ένα έργο οδυνηρής συμφιλίωσης. Ο παθιασμένος συγγραφέας του «Βέρθερου», ο παράφορος Sturmer, κοιτάζει πια από απόσταση και το πάθος του καλλιτέχνη και τον σπαραγμό του ματαιωμένου έρωτα. Το ταξίδι στην Ιταλία (1786-1788) γίνεται το εφαλτήριο για την εγκατάσταση εντός του μιας βαθύτερης καλλιτεχνικής αυτοπεποίθησης, η οποία εφεξής τον οδηγεί στη σοφία της κλασικής διατύπωσης.