Γέννηση

Δύο γυναίκες, μητέρα και κόρη, συζητούν. Ανταλλάσουν νέα, κι έτσι αφήνουν την πεζήκαθημερινότητα να μιλήσει γι' αυτές, τη στιγμή που οι ίδιες προτιμούν τη συνενοχή και τηντρυφερότητα της σιωπής. Μέσα, όμως, από το παιχνίδι των δύο φωνών γεννιούνται ιστορίες, καιμάλιστα ιστορίες γεννήσεων. «Γεννιόμαστε», έγραφε ο Ρουσό, «δύο φορές: μια για να υπάρξουμεκαι την άλλη για να ζήσουμε». Ο Γάλλος φιλόσοφος, όμως, ξεχνούσε τις γυναίκες πουξαναγεννιούνται, ενώ ήδη ζουν, δίνοντας τη ζωή· ξεχνούσε ακόμα το τίμημα που πληρώνουν γι'αυτό το προνόμιο.
Μακριά από εξιδανικεύσεις και φαντασιώσεις, οι αφηγήσεις που διασταυρώνονται εδώ, αστείες ήσκληρές, παθητικές ή τρυφερές, αντλούν τη δύναμή τους από τη δυνατότητά τους να συλλαμβάνουντην καθημερινότητα του γεγονότος, το ξεγύμνωμα της ψυχής και του κορμιού μπροστά σ' αυτή τηνεμπειρία που αναστατώνει.
Στο βιβλίο αυτό συνυπάρχουν η αναμονή, η συγκίνηση και το αίσθημα ολοκλήρωσης με την αγωνία,την ταπείνωση και τη φριχτή μοναξιά μπροστα σ' αυτό που αποκαλείται γέννηση αλλά κάποτε καιθάνατος.