Άσυλα

"Οποιαδήποτε ομάδα προσώπων -κρατουμένων, πρωτογόνων, πιλότων ή ασθενών- αναπτύσσει μια δική της ζωή που αποκτά νόημα, λογική και γίνεται φυσιολογική από τη στιγμή που θα την πλησιάσεις". Με βάση την πεποίθηση αυτή ο Έρβιν Γκόφμαν μας προσφέρει, στο κλασικό και ανεκτίμητο έργο του, τα πορίσματα της επιτόπιας έρευνάς του των ψυχιατρικών νοσοκομείων.
Τα βασικά του σημεία είναι: Ο παραλληλισμός του ψυχιατρικού ασύλου με άλλα, παρεμφερή "ολοπαγή" ιδρύματα (φυλακές, μοναστήρια, στρατόπεδα συγκεντρώσεως κ.λ.π.) και η μελέτη των κοινών χαρακτηριστικών τους· η απώλεια του εαυτού και η πλήρης αλλοτρίωση, που συνιστούν την "ηθική σταδιοδρομία" του ασθενή του ψυχιατρείου· η πλούσια και ποικιλόμορφη ζωή, ή μάλλον "λαθροβίωση", σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα· ο μοναδικός χαρακτήρας της παροχής ψυχιατρικών υπηρεσιών, κατά το ότι τίποτε που αφορά, έστω ελάχιστα, τη ζωή του ασθενή δεν μπορεί να θεωρηθεί ως εκτός της αρμοδιότητας του ψυχιάτρου.
Ένα βιβλίο-σταθμός για το ευαίσθητο αυτό θέμα.
Ο Έρβιν Γκόφμαν (1922-1982), ήταν καθηγητής κοινωνιολογίας στα πανεπιστήμια του Σικάγο και του Μπέρκλεϊ.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου