0
Your Καλαθι
Από τα άσυλα των φτωχών στην Αδελφότητα των Αλητών
Έκπτωση
10%
10%
Περιγραφή
Διευρύνοντας το πεδίο και μακραίνοντας τον δρόμο με απανωτά ερωτήματα, κοντοσταθήκαμε μαθαίνοντας πως ο Τζωρτζ Όργουελ, για τους δικούς του λόγους, θα αναζητούσε την έμπνευση μέσα στα άσυλα των φτωχών του Λονδίνου. Ύστερα, τράβηξε την προσοχή μας το μαχητικό άρθρο της Ρόζας Λούξεμπουργκ για τη φριχτή κατάληξη των τρόφιμων ενός ασύλου αστέγων στο Βερολίνο. Και στο Βουκουρέστι, πετύχαμε τον Παναΐτ Ιστράτι, την αλήτικη ψυχή της Ανατολής, να προλογίζει το βιβλίο του Όργουελ για τους αλήτες δύο μεγαλουπόλεων της Δύσης, του Παρισιού και του Λονδίνου. Έτσι προσανατολιστήκαμε κάπως καλύτερα.
Η εποχή μας δεν έχει έλλειψη από δυνατές πένες. Επίσης, δεν χρειάζεται να κάνουμε συγκρίσεις, ούτε και αναζητά κανείς έναν Γουίτμαν, έναν Όργουελ, έναν Ιστράτι, μια Λούξεμπουργκ ή κάποιον Γκρέγκορ Γκογκ. Ούτως ή άλλως, από τους τέσσερις που έγραψαν τα κείμενα με τα οποία ασχολούμαστε σε αυτό το βιβλίο, όταν τα έγραφαν, μόνο ο Παναΐτ Ιστράτι, ο ρουμάνος πεζογράφος με τις ελληνικές ρίζες, ήταν γνωστός για το συγγραφικό του έργο. Μάλιστα, είχε ήδη φτάσει στο τέρμα του δρόμου του ως συγγραφέας, ενώ από καιρό είχε αφήσει πίσω του την αλήτικη ζωή.
Για τον Γκογκ, πάντως, τον γερμανό χριστιανό επαναστάτη, ο τίτλος του «Βασιλιά των Αλητών» («Konig der Vagabunden»), που τον έκανε να «ξεχωρίζει» στην πορεία προς τη συγκρότηση της Αδελφότητας των Αλητών, του είχε «φορεθεί»· του τον είχε απονείμει ο αστικός τύπος, χλευάζοντάς τον για τη δραστηριότητά του στους κόλπους των αλητόβιων.
Από την άλλη, ο άγγλος συγγραφέας Τζωρτζ Όργουελ δεν είχε γράψει ακόμη κανένα βιβλίο, και το όνομα εκείνο με το οποίο έμελλε να περιγράφονται μονολεκτικά οι σημερινές κοινωνίες του είχε χρησιμέψει ως τότε μόνο για την εσκεμμένη κάθοδό του στον κόσμο των απόκληρων.
Ενώ για τη δόκτορα πολιτικής οικονομίας και εξέχον στέλεχος της αριστερής πτέρυγας του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας (SPD), την εβραϊκής καταγωγής πολωνή επαναστάτρια Ρόζα Λούξεμπουργκ, δεν είχε ακόμη σημάνει η ώρα, δεν είχε ακόμη πυκνώσει ο ιστορικός χρόνος γύρω από το πρόσωπό της.
Η εποχή μας δεν έχει έλλειψη από δυνατές πένες. Επίσης, δεν χρειάζεται να κάνουμε συγκρίσεις, ούτε και αναζητά κανείς έναν Γουίτμαν, έναν Όργουελ, έναν Ιστράτι, μια Λούξεμπουργκ ή κάποιον Γκρέγκορ Γκογκ. Ούτως ή άλλως, από τους τέσσερις που έγραψαν τα κείμενα με τα οποία ασχολούμαστε σε αυτό το βιβλίο, όταν τα έγραφαν, μόνο ο Παναΐτ Ιστράτι, ο ρουμάνος πεζογράφος με τις ελληνικές ρίζες, ήταν γνωστός για το συγγραφικό του έργο. Μάλιστα, είχε ήδη φτάσει στο τέρμα του δρόμου του ως συγγραφέας, ενώ από καιρό είχε αφήσει πίσω του την αλήτικη ζωή.
Για τον Γκογκ, πάντως, τον γερμανό χριστιανό επαναστάτη, ο τίτλος του «Βασιλιά των Αλητών» («Konig der Vagabunden»), που τον έκανε να «ξεχωρίζει» στην πορεία προς τη συγκρότηση της Αδελφότητας των Αλητών, του είχε «φορεθεί»· του τον είχε απονείμει ο αστικός τύπος, χλευάζοντάς τον για τη δραστηριότητά του στους κόλπους των αλητόβιων.
Από την άλλη, ο άγγλος συγγραφέας Τζωρτζ Όργουελ δεν είχε γράψει ακόμη κανένα βιβλίο, και το όνομα εκείνο με το οποίο έμελλε να περιγράφονται μονολεκτικά οι σημερινές κοινωνίες του είχε χρησιμέψει ως τότε μόνο για την εσκεμμένη κάθοδό του στον κόσμο των απόκληρων.
Ενώ για τη δόκτορα πολιτικής οικονομίας και εξέχον στέλεχος της αριστερής πτέρυγας του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας (SPD), την εβραϊκής καταγωγής πολωνή επαναστάτρια Ρόζα Λούξεμπουργκ, δεν είχε ακόμη σημάνει η ώρα, δεν είχε ακόμη πυκνώσει ο ιστορικός χρόνος γύρω από το πρόσωπό της.
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
