0
Your Καλαθι
Μαλαισιακά τραγούδια
Έκπτωση
30%
30%
Περιγραφή
Τι ενώνει τον Δημήτρη Π. Παπαδίτσα και τον Επαμεινώνδα Χ. Γονατά; Η μετάφραση του δίγλωσσου Γερμανού ποιητή Ιβάν Γκολ (1891-1950): ο πρώτος εκ του γερμανικού, ο δεύτερος εκ του γαλλικού. Ο όρος «sur - realisme», δημιούργημα του μοντέρνου πριν από τους μοντέρνους, του Γκιγιόμ Απολινέρ, στις φλέβες του οποίου έρρεε πολωνικό αίμα, υιοθετήθηκε από τον Αντρέ Μπρετόν και την ορθοδοξία του.
Ο Γκολ από τις αρχές του κινήματος κράτησε αιρετική στάση, που τον έφερε στο περιθώριο την εποχή που ο υπερρεαλισμός επιβαλλόταν. Ο αντίλογος στην παντοκρατορία (τη διαφαινόμενη) του Μπρετόν ήρθε από το μοναδικό τεύχος του περιοδικού «Surrealisme». Στο δικό τους «Υπερρεαλιστικό μανιφέστο» οι εκδότες και συντάκτες, Πολ Ντερμέ και Ιβάν Γκολ, όριζαν το κίνημα ως «μετατόπιση της πραγματικότητας σε ανώτερο επίπεδο». Ακολουθώντας τα βήματα του πολυφωνικού Απολινέρ, ήταν πρόθυμοι -όπως αναφέρει ο Μάθιου Γκέιλ: «Νταντά και Υπερρεαλισμός»- να συμπεριλάβουν ποικιλίες τάσεις και δημοσίευσαν συνεργασίες των Πιερ Αλμπέρ - Μπιρό, Ρομπέρ Ντελονέ και Πιέρ Ρεβερντί.
Στη νέα ελληνική τους επανέκδοση έχουμε ξανά την ευκαιρία να διαβάσουμε αυτόν τον «περιθωριακό» εκτός σχολών και κινημάτων, αυτόν το μονήρη του αιώνα, που ό,τι κέρδιζε σε τεχνική το έχανε σε αίσθημα, σε αίσθηση πρωτογένειας, σε απώλεια σύλληψης του σύμπαντος κόσμου.
Η «Ονειροχλόη» είναι το βούλιαγμα στη λίμνη του Θανάτου, η χειρονομία μπροστά στον καλπασμό του επερχόμενου γεγονότος, του μοναδικού, του τελευταίου χωρίς επιστροφή. Τα «Μαλαισιακά τραγούδια» είναι το χάδι στα μαλλιά, στην κόμη που πέφτει στους ώμους ενός κοριτσιού της Μαλαισίας, η προσμονή δύο ματιών που έχουν την τσεκουριά λίγο πιο πάνω, στο μέτωπο, το σκέλεθρον του έρωτος, καθώς φυσά και πάει και το φέρνει της απωλείας ο άνεμος. Η σιωπή που πάει να γίνει λόγος και ο λόγος που οδηγείται στη σιωπή· έτσι ακούγεται ο Γκολ.
ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 11/07/2003
Ο Γκολ από τις αρχές του κινήματος κράτησε αιρετική στάση, που τον έφερε στο περιθώριο την εποχή που ο υπερρεαλισμός επιβαλλόταν. Ο αντίλογος στην παντοκρατορία (τη διαφαινόμενη) του Μπρετόν ήρθε από το μοναδικό τεύχος του περιοδικού «Surrealisme». Στο δικό τους «Υπερρεαλιστικό μανιφέστο» οι εκδότες και συντάκτες, Πολ Ντερμέ και Ιβάν Γκολ, όριζαν το κίνημα ως «μετατόπιση της πραγματικότητας σε ανώτερο επίπεδο». Ακολουθώντας τα βήματα του πολυφωνικού Απολινέρ, ήταν πρόθυμοι -όπως αναφέρει ο Μάθιου Γκέιλ: «Νταντά και Υπερρεαλισμός»- να συμπεριλάβουν ποικιλίες τάσεις και δημοσίευσαν συνεργασίες των Πιερ Αλμπέρ - Μπιρό, Ρομπέρ Ντελονέ και Πιέρ Ρεβερντί.
Στη νέα ελληνική τους επανέκδοση έχουμε ξανά την ευκαιρία να διαβάσουμε αυτόν τον «περιθωριακό» εκτός σχολών και κινημάτων, αυτόν το μονήρη του αιώνα, που ό,τι κέρδιζε σε τεχνική το έχανε σε αίσθημα, σε αίσθηση πρωτογένειας, σε απώλεια σύλληψης του σύμπαντος κόσμου.
Η «Ονειροχλόη» είναι το βούλιαγμα στη λίμνη του Θανάτου, η χειρονομία μπροστά στον καλπασμό του επερχόμενου γεγονότος, του μοναδικού, του τελευταίου χωρίς επιστροφή. Τα «Μαλαισιακά τραγούδια» είναι το χάδι στα μαλλιά, στην κόμη που πέφτει στους ώμους ενός κοριτσιού της Μαλαισίας, η προσμονή δύο ματιών που έχουν την τσεκουριά λίγο πιο πάνω, στο μέτωπο, το σκέλεθρον του έρωτος, καθώς φυσά και πάει και το φέρνει της απωλείας ο άνεμος. Η σιωπή που πάει να γίνει λόγος και ο λόγος που οδηγείται στη σιωπή· έτσι ακούγεται ο Γκολ.
ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 11/07/2003
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
