0
Your Καλαθι
Ζώντας τη ζωή μου Β Τόμος
Έκπτωση
10%
10%
Περιγραφή
«Η ελευθερία ήταν πάντα το ζητούμενο για την Έμμα Γκόλντμαν. Η ελευθερία ήταν πάντα το όνειρό της, ο στόχος της. Η ελευθερία ήταν για εκείνη πιο σημαντική και από την ίδια τη ζωή».
Χάρι Γουάινμπέργκερ, απόσπασμα από τον επικήδειο στη Γκόλντμαν
Με τον δεύτερο τόμο του Ζώντας τη Ζωή μου ολοκληρώνεται η αυτοβιογραφία της Έμμα Γκόλντμαν. Ξεκινώντας από τις αρχές της δεκαετίας του 1910 διατρέχει κάποια από τα πιο δημιουργικά χρόνια της ζωής της στις ΗΠΑ, που ολοκληρώνονται με τη διετή φυλάκισή της και την απέλασή της το 1919 στη Μάτουσκα Ρασίγια, όπως αποκαλεί τη γενέθλια χώρα της. Τα δύο χρόνια που ζει στη Ρωσία αποτελούν ένα κομβικό τμήμα του έργου της, καθώς μας περιγράφει τις ελπίδες που θρέφει για τη δυναμική της Επανάστασης και τη διάψευσή τους που έρχεται σταδιακά και κορυφώνεται με την τραγωδία της βίαιης καταστολής της εξέγερσης της Κρονστάνδης.
Μέσα από την προσωπική της πορεία ως γυναίκα αναρχική, πολιτική ακτιβίστρια και χαρισματική ομιλήτρια με πολυσχιδή ενδιαφέροντα παρακολουθούμε το ιστορικό πανόραμα των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα σε τρεις ηπείρους: Βόρεια Αμερική, Ρωσία και Ευρώπη. Μεγάλες εργατικές απεργίες, Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Ρωσική Επανάσταση, ριζοσπαστικά καλλιτεχνικά κινήματα, αγώνες για την αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος και τον έλεγχο των γεννήσεων, όλα αυτά τα γεγονότα αποτέλεσαν πεδία έκφρασης και δράσης της Έμμα Γκόλντμαν. O δρόμος της διασταυρώνεται με προσωπικότητες που καθόρισαν την εποχή τους σε πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο.
Όπως και στον Α΄ τόμο, η Γκόλντμαν δεν περιορίζεται σε μια άκαμπτη παράθεση γεγονότων. Τα συναισθήματά της, οι προσδοκίες και οι ελπίδες της, οι χαρές και οι λύπες της, οι διαψεύσεις και οι απώλειες παίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο στη ζωή της. Δεν διστάζει απογυμνώσει τη δημόσια περσόνα της, να αποκαλύψει πόσο ευάλωτη και τρωτή νιώθει στην προσωπική της ζωή, την αγωνία της και τις βασανιστικές της αμφιβολίες. Ίσως αυτή να είναι τελικά η δύναμή της, το στοιχείο που κάνει την αφήγησή της τόσο συναρπαστική!
Χαρακτηριστικά, μετά το θάνατό της, το 1940, η σορός της μεταφέρεται σύμφωνα με την τελευταία της επιθυμία στο Σικάγο και ενταφιάζεται στο Κοιμητήριο του Ουόλντχαϊμ δίπλα στους αναρχικούς «Μάρτυρες του Χέιμαρκετ», που σε όλη της τη ζωή υπήρξαν η πηγή της έμπνευσής της. Η επιγραφή στον τάφο της αναγράφει: «Η ελευθερία δεν θα κατέβει στον λαό, ο λαός πρέπει να ανυψωθεί στην Ελευθερία».
Χάρι Γουάινμπέργκερ, απόσπασμα από τον επικήδειο στη Γκόλντμαν
Με τον δεύτερο τόμο του Ζώντας τη Ζωή μου ολοκληρώνεται η αυτοβιογραφία της Έμμα Γκόλντμαν. Ξεκινώντας από τις αρχές της δεκαετίας του 1910 διατρέχει κάποια από τα πιο δημιουργικά χρόνια της ζωής της στις ΗΠΑ, που ολοκληρώνονται με τη διετή φυλάκισή της και την απέλασή της το 1919 στη Μάτουσκα Ρασίγια, όπως αποκαλεί τη γενέθλια χώρα της. Τα δύο χρόνια που ζει στη Ρωσία αποτελούν ένα κομβικό τμήμα του έργου της, καθώς μας περιγράφει τις ελπίδες που θρέφει για τη δυναμική της Επανάστασης και τη διάψευσή τους που έρχεται σταδιακά και κορυφώνεται με την τραγωδία της βίαιης καταστολής της εξέγερσης της Κρονστάνδης.
Μέσα από την προσωπική της πορεία ως γυναίκα αναρχική, πολιτική ακτιβίστρια και χαρισματική ομιλήτρια με πολυσχιδή ενδιαφέροντα παρακολουθούμε το ιστορικό πανόραμα των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα σε τρεις ηπείρους: Βόρεια Αμερική, Ρωσία και Ευρώπη. Μεγάλες εργατικές απεργίες, Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Ρωσική Επανάσταση, ριζοσπαστικά καλλιτεχνικά κινήματα, αγώνες για την αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος και τον έλεγχο των γεννήσεων, όλα αυτά τα γεγονότα αποτέλεσαν πεδία έκφρασης και δράσης της Έμμα Γκόλντμαν. O δρόμος της διασταυρώνεται με προσωπικότητες που καθόρισαν την εποχή τους σε πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο.
Όπως και στον Α΄ τόμο, η Γκόλντμαν δεν περιορίζεται σε μια άκαμπτη παράθεση γεγονότων. Τα συναισθήματά της, οι προσδοκίες και οι ελπίδες της, οι χαρές και οι λύπες της, οι διαψεύσεις και οι απώλειες παίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο στη ζωή της. Δεν διστάζει απογυμνώσει τη δημόσια περσόνα της, να αποκαλύψει πόσο ευάλωτη και τρωτή νιώθει στην προσωπική της ζωή, την αγωνία της και τις βασανιστικές της αμφιβολίες. Ίσως αυτή να είναι τελικά η δύναμή της, το στοιχείο που κάνει την αφήγησή της τόσο συναρπαστική!
Χαρακτηριστικά, μετά το θάνατό της, το 1940, η σορός της μεταφέρεται σύμφωνα με την τελευταία της επιθυμία στο Σικάγο και ενταφιάζεται στο Κοιμητήριο του Ουόλντχαϊμ δίπλα στους αναρχικούς «Μάρτυρες του Χέιμαρκετ», που σε όλη της τη ζωή υπήρξαν η πηγή της έμπνευσής της. Η επιγραφή στον τάφο της αναγράφει: «Η ελευθερία δεν θα κατέβει στον λαό, ο λαός πρέπει να ανυψωθεί στην Ελευθερία».
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
