0
Your Καλαθι
Κόκκινο στην πράσινη γραμμή
Έκπτωση
40%
40%
Περιγραφή
ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ 2010 του περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ
[…]Το παλιό λεωφορείο, ένα Βόλβο εικοσαετίας, με αεροπορικό βόμβο και ξερούς τριγμούς, ξεκίνησε για μια σύντομη περιήγηση στην παλαιά Λευκωσία και αποκεί θα κατευθυνόταν προς το ξενοδοχείο Nicosia. Στην ατμόσφαιρά του πλανιόταν η αίσθηση ότι εγκατέλειπαν πίσω στη Μακεδονίτισσα τους νεκρούς συμπολεμιστές, ηττημένοι από το πάθος για μια παγωμένη μπίρα. Έτσι κι αλλιώς, δεν μπορούσαν να τους παρηγορήσουν. Δεν γνωρίζουν αν οι νεκροί χρειάζονται παρηγοριές. Αυτό που έγινε πριν από λίγο ήταν μια βιαστική συνάντηση έπειτα από τριάντα τόσα χρόνια παλαιών φίλων, οι οποίοι δεν είχαν τίποτε πλέον να πουν πέρα από τα τυπικά και ανυπομονούσαν να χωρίσουν με εύσχημο τρόπο. Εξάλλου οι νεκροί ήταν ήδη ενήλικες: ήταν τριάντα τριών ετών νεκροί. Είχαν πια προσαρμοστεί να είναι νεκροί, ενώ ως ζωντανοί βίωσαν μόλις είκοσι πέντε χρόνια, και προφανώς τα είχαν λησμονήσει. […]
Με πρωταγωνιστές μια ομάδα βετεράνων του πολέμου στην Κύπρο το 1974, κατά την εισβολή του Αττίλα, οι οποίοι επιστρέφουν στα πεδία των μαχών τριάντα τόσα χρόνια μετά, ο Βασίλης Γκουρογιάννης στήνει ένα υπαρξιακό μυθιστόρημα για τον αγνοημένο αυτό πόλεμο αλλά και για κάθε πόλεμο. Μεγάλο μέρος του μυθοπλαστικού υλικού του βιβλίου είναι βασισμένο σε μαρτυρίες ελλήνων και τούρκων βετεράνων που έλαβαν μέρος στα γεγονότα.
ΕΓΡΑΨΕ Ο ΤΥΠΟΣ
Ο Γκουρογιάννης καταπιάνεται με την εξιστόρηση μιας κατασυκοφαντημένης ιστορικής στιγμής, της συμμετοχής των ελληνικών στρατιωτικών μονάδων (ΕΛΔΥΚ) στον πόλεμο του 1974 με τον Αττίλα στην Κύπρο, υποδεικνύοντας τον τρόπο με τον οποίο η πολιτική μπορεί να τσακίσει τις συνειδήσεις και να ακυρώσει τις αξίες ανθρώπων που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να υπερασπιστούν την ατομική και τη συλλογική τους ακεραιότητα.
Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Ελευθεροτυπία
Να το πούμε ξερά και επιγραμματικά: το βιβλίο είναι εξαιρετικό. […] Το Κόκκινο στην πράσινη γραμμή είναι αποτέλεσμα συγγραφικής δεξιοτεχνίας και κατορθώνει να πείσει, να συγκινήσει, να δείξει την πιο προσωπική πλευρά ενός τόσο μεγάλου γεγονότος, όχι αποϋλώνοντάς το, αλλά προσωποποιώντας το ακόμα περισσότερο, δίνοντάς του χαρακτηριστικά απολύτως ανθρώπινα, από τη φανταρίστικη γλώσσα που κατά βάση χρησιμοποιούν οι ήρωες του βιβλίου μέχρι τα κουσούρια και τα τικ τους.
Χρήστος Ζαρίφης, www.in2life.gr
[…]Το παλιό λεωφορείο, ένα Βόλβο εικοσαετίας, με αεροπορικό βόμβο και ξερούς τριγμούς, ξεκίνησε για μια σύντομη περιήγηση στην παλαιά Λευκωσία και αποκεί θα κατευθυνόταν προς το ξενοδοχείο Nicosia. Στην ατμόσφαιρά του πλανιόταν η αίσθηση ότι εγκατέλειπαν πίσω στη Μακεδονίτισσα τους νεκρούς συμπολεμιστές, ηττημένοι από το πάθος για μια παγωμένη μπίρα. Έτσι κι αλλιώς, δεν μπορούσαν να τους παρηγορήσουν. Δεν γνωρίζουν αν οι νεκροί χρειάζονται παρηγοριές. Αυτό που έγινε πριν από λίγο ήταν μια βιαστική συνάντηση έπειτα από τριάντα τόσα χρόνια παλαιών φίλων, οι οποίοι δεν είχαν τίποτε πλέον να πουν πέρα από τα τυπικά και ανυπομονούσαν να χωρίσουν με εύσχημο τρόπο. Εξάλλου οι νεκροί ήταν ήδη ενήλικες: ήταν τριάντα τριών ετών νεκροί. Είχαν πια προσαρμοστεί να είναι νεκροί, ενώ ως ζωντανοί βίωσαν μόλις είκοσι πέντε χρόνια, και προφανώς τα είχαν λησμονήσει. […]
Με πρωταγωνιστές μια ομάδα βετεράνων του πολέμου στην Κύπρο το 1974, κατά την εισβολή του Αττίλα, οι οποίοι επιστρέφουν στα πεδία των μαχών τριάντα τόσα χρόνια μετά, ο Βασίλης Γκουρογιάννης στήνει ένα υπαρξιακό μυθιστόρημα για τον αγνοημένο αυτό πόλεμο αλλά και για κάθε πόλεμο. Μεγάλο μέρος του μυθοπλαστικού υλικού του βιβλίου είναι βασισμένο σε μαρτυρίες ελλήνων και τούρκων βετεράνων που έλαβαν μέρος στα γεγονότα.
ΕΓΡΑΨΕ Ο ΤΥΠΟΣ
Ο Γκουρογιάννης καταπιάνεται με την εξιστόρηση μιας κατασυκοφαντημένης ιστορικής στιγμής, της συμμετοχής των ελληνικών στρατιωτικών μονάδων (ΕΛΔΥΚ) στον πόλεμο του 1974 με τον Αττίλα στην Κύπρο, υποδεικνύοντας τον τρόπο με τον οποίο η πολιτική μπορεί να τσακίσει τις συνειδήσεις και να ακυρώσει τις αξίες ανθρώπων που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να υπερασπιστούν την ατομική και τη συλλογική τους ακεραιότητα.
Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Ελευθεροτυπία
Να το πούμε ξερά και επιγραμματικά: το βιβλίο είναι εξαιρετικό. […] Το Κόκκινο στην πράσινη γραμμή είναι αποτέλεσμα συγγραφικής δεξιοτεχνίας και κατορθώνει να πείσει, να συγκινήσει, να δείξει την πιο προσωπική πλευρά ενός τόσο μεγάλου γεγονότος, όχι αποϋλώνοντάς το, αλλά προσωποποιώντας το ακόμα περισσότερο, δίνοντάς του χαρακτηριστικά απολύτως ανθρώπινα, από τη φανταρίστικη γλώσσα που κατά βάση χρησιμοποιούν οι ήρωες του βιβλίου μέχρι τα κουσούρια και τα τικ τους.
Χρήστος Ζαρίφης, www.in2life.gr
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
