Το πέταγμα των πελαργών

Κάθε χρόνο οι πελαργοί ξεκινούν για τη θρυλική τους αποδημία ώς την Αφρική. Φέτος, όμως, δεν θα ξαναγυρίσουν...
... Πτώματα ακρωτηριασμένα, δολοφόνοι που ξεπροβάλλουν μέσ' απ' το άπειρο... Το παιχνίδι που έμελλε να οδηγήσει τον Λουί Αντιός στα ίχνη των χαμένων πελαργών, μεταστρέφεται γρήγορα σε παιχνίδι σφαγής. Απ' τους βουλγαρικούς τσιγγάνικους καταυλισμούς ώς τη χλοϊσμένη κόλαση της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας, με ενδιάμεσους σταθμούς τα υπερθερμασμένα κιμπούτς των κατεχόμενων Εδαφών, το κυνηγητό του τον παρασύρει μέχρι την Καλκούτα. Στην καρδιά του ερέβους...





ΚΡΙΤΙΚΗ



Ο Ζαν-Κριστόφ Γκρανζέ στο μυθιστόρημα Το πέταγμα των πελαργών ασχολείται επίσης με σκοτεινούς ανθρώπους που έδρασαν από τη δεκαετία του '60 ως τα τέλη του 20ού αιώνα. Γνωστός στους έλληνες αναγνώστες από το βιβλίο Πορφυρά ποτάμια που μεταφέρθηκε με επιτυχία στον κινηματογράφο, θα μπορούσε και αυτός να θεωρηθεί μαθητής του Μανσέτ. Οι αναφορές του σε πολιτικά γεγονότα είναι αρκετές: μνημονεύει την κατάρρευση των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης, την επέλαση του καπιταλισμού στα Βαλκάνια, μα κυρίως την εμπλοκή των Γάλλων στους εμφυλίους της Αφρικής. Ιδιαίτερα τονίζει τη σχέση του προέδρου της Γαλλίας με τον «αυτοκράτορα» της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας - είναι γνωστή η ιστορία με τα διαμάντια που χάρισε ο Μποκάσα στον Βαλερί Ζισκάρ ντ' Εστέν. Κεντρικός ήρωας είναι ο Λουί Αντιός, ο οποίος κατ' εντολήν ενός ελβετού ορνιθολόγου ψάχνει να βρει πού πάνε οι αποδημητικοί πελαργοί του που κατευθύνονται προς Ανατολάς χωρίς να επιστρέφουν πίσω. Η έρευνά του (περνάει από τη Βουλγαρία, το Ισραήλ, την Αφρική και καταλήγει στην Καλκούτα) τον οδηγεί σε μια υπόθεση λαθρεμπορίας διαμαντιών, σε μια ζοφερή ιστορία φόνων με αντικείμενο τις παράνομες μεταμοσχεύσεις οργάνων και στη λύση του μυστηρίου της ζωής του.



Φίλιππος Φιλίππου (συγγραφέας)

ΤΟ ΒΗΜΑ , 28-07-2002