Αγριππίνα

«Αυτός που κατέχει την εξουσία μοιάζει με τον άνθρωπο που σκαρφαλώνει σ’ έναν απόκρημνο βράχο, στην πλαγιά ενός βουνού. Αν δεν πιαστεί καλά έστω για μια μόνο φορά, αν το πόδι του ή το χέρι του δε σιγουρέψουν το κράτημα, τέλειωσε», λέει η Ρωμαία Αγριππίνα, μητέρα του περιβόητου Νέρωνα. Με το βλέμμα στηλωμένο στην κορυφή μεθοδεύει με πάθος αλλά και υπομονή τη στιγμή του θριάμβου της. Η ίδια είναι γυναίκα, και δεν μπορεί να βασιλέψει. ΄Ομως γνωρίζει τα της εξουσίας εκ των έσω, καθώς είναι κόρη, αδερφή, εγγονή, μητέρα και σύζυγος αυτοκρατόρων της Ρώμης.


Η Αγριππίνα έχει συναίσθηση της θεϊκής καταγωγής της. Κόρη του Γερμανικού, δισεγγονή του Μάρκου Αντώνιου και του Καίσαρα Αύγουστου, έζησε πλάι σε προσωπικότητες και μέσα σε συνωμοσίες. Η ζωή της ξεκινά με το θάνατο του Ιούλιου Καίσαρα και καλύπτει τα πρώτα χρόνια της Αυτοκρατορίας στη Ρώμη. Οι αυτοκράτορες που ακολουθούν, διαμορφώνουν το νέο καθεστώς και η συμβολή της Αγριππίνας στη διαμόρφωσή του είναι πολύ σημαντική. Η Αγριππίνα δεν μπορεί να βασιλεύσει, εννοεί όμως να κάνει το γιο της Νέρωνα κυρίαρχο του κόσμου, με κάθε τίμημα. Θυσιάζει τα πάντα για να εκπληρώσει αυτή τη θανάσιμη φιλοδοξία της, γνωρίζοντας εξαρχής πως το μέλλον της είναι τρομερό και πως στα άστρα είναι γραμμένο ότι θα πεθάνει από το χέρι του γιου της.


Αν και ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΓΡΙΠΠΙΝΑΣ είναι μυθιστόρημα, ο αναγνώστης μπορεί να διακρίνει κάτω από το παλλόμενο κείμενο του ΠΙΕΡ ΓΚΡΙΜΑΛ τον καμβά της ιστορικής πραγματικότητας επάνω στον οποίο αναπτύχθηκε το έργο. Ο Γκριμάλ, βαθύς γνώστης της ρωμαϊκής ιστορίας, δίνει μια ζωντανή όσο και αυθεντική εικόνα της αρχαιότητας. Με όλη τη λεπτότητα που αξίζει σε μια τόσο αμφιλεγόμενη γυναικεία μορφή, ο συγγραφέας μάς χαρίζει ένα πραγματικό αριστούργημα, συνδυάζοντας πραγματικότητα και φαντασία, πάθος και τρυφερότητα, κυνισμό και ευφυΐα. Για πρώτη φορά γνωρίζουμε μια Αγριππίνα διαφορετική απ’ ό,τι ξέραμε μέχρι τώρα. Εκτός από γυναίκα αδίστακτη που προσπαθεί με επιτυχημένες μηχανορραφίες να εξοντώσει τους αντιπάλους της, εδώ εμφανίζεται μια Ρωμαία δέσποινα, η οποία με συμπεριφορά χαμηλών τόνων αφήνει να διαφανούν προτερήματα που ξαφνιάζουν.