Τερματικός σταθμός πλατεία Αριστοτέλους

Κεντρικός ήρωας ένας μικροπωλητής κουλουριών στέκεται στη γνωστή διασταύρωση του κέντρου, συμβολή Τσιμισκή με Αγία Σοφίας. Η μοναχική του περιπλάνηση, μια προσπάθεια εσωτερικής αναζήτησης αλλά και κοινωνικού προβληματισμού. Πώς μέσα μέσα από τα μάτια ενός ανθρώπου που φαινομενικά παραμένει στάσιμος, προκύπτει ένας χείμαρρος σκέψεων που τρέχουν και μας συμπαρασύρουν σε διάλογο τόσο με τον εξωτερικό όσο και με τον εσωτερικό μας κόσμο; Η συνύπαρξη δύο κόσμων, στο σήμερα. Ο τεχνολογικά αναπτυσσόμενος κυκλοφορεί πλάι σε έναν παραδοσιακό, που ίσως να αποτελεί απλά μια ανάμνηση, ίσως μια σταθερά που θα βρίσκεται εκεί σαν σημείο αναφοράς στο οποίο μπορούμε πάντα να επιστρέφουμε. Η φιγούρα αυτή ξεδιπλώνει μια σειρά συμβόλων προσωπικής ενδοσκόπησης αλλά και συσχέτισης με τον περιβάλλοντα κόσμο.

Από το οπισθόφυλλο:

Λε?νε πως γεννιο?μαστε κι υ?στερα πεθαι?νουμε, πως αρχι?ζουμε και τελειω?νουμε. Τα δικα? μου μα?τια βλε?πουν πως ερχο?μαστε, διασχι?ζουμε, ι?σως οδηγου?με, ι?σως συνεπιβαι?νουμε, ι?σως και ο?χι, κι ε?πειτα φευ?γουμε… Και το λεωφορει?ο αυτο? δεν κα?νει; Υπα?ρχει, το ξε?ρω, το ’χω συναντη?σει πριν το δω, το περιμε?νω κι υ?στερα, να, εμφανι?ζεται, περνα? τους δρο?μους, α?λλοτε με τον ε?να οδηγο?, α?λλοτε με τον α?λλο, περισσο?τερους η? λιγο?τερους επιβα?τες, σταματα?ει για λι?γο και πα?λι γυρι?ζει εκει? απ’ ο?που ξεκι?νησε… εκει? απ’ ο?που α?ρχισε…