Ορμάτε σαν τα λιοντάρια

Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΣΦΥΚΤΙΚΩΣ ΓΕΜΑΤΗ, ΤΑ ΑΝΤΑΡΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ έχουν ανάψει. Σε μια σπγμή βγήκε ο συναγωνιστής Σαράφης, ο Ποπώφ και 5-6 άλλοι στο μπαλκόνι, μας κοίταξαν χαμογελώντας και μπήκαν μέσα. Επίκαιρο τραγούδι του Αγώνα λέγαμε: «Απόψε θα πλαγιάσουμε σε δρο­σερά χορτάρια» καθώς και: «Το λέν’ οι κούκοι στα βουνά και οι πέρδικες στα πλάγια». Επίσης: «Εσείς παιδιά ανταρτόπαιδα, παιδιά της Σαμαρίνας». Τέλος, αφού πέρασε καμιά ώρα με χορούς και τραγούδια, τους αποχαιρε­τήσαμε όλους [και] ανεβήκαμε στο αμάξι για την επιστροφή. Το αμάξι το ακολουθούν νέοι και νέες. Από διάφορους δρόμους έρχονται μάζες πολ­λές συναγωνιστών με στεφάνια-λουλούδια. Πηδάν οι νέες πάνω στην κα­ρότσα και μας κρεμούν στεφάνια στους λαιμούς. Με πρόκες τα κρεμούν στην καρότσα. Στα Καλύβια που φτάσαμε, μέτρησαν οι συναγωνιστές 210 στεφάνια. Ένας τεράστιος σωρός έγινε εκεί στην άκρη της πλατείας. Το αυ­τοκίνητο έχει ασπρίσει από τα σιγάρα… Το αμάξι κινείται σημειωτόν από τον κόσμο. Μας δίνουν τα χέρια, το ίδιο και εμείς Μερικοί τα φιλούν, άλλοι μας αρπάζουν, μας ξαπλώνουν στην καρότσα να μας φιλήσουν. Σε ένα ση­μείο μας περιμένει πολύς κόσμος. Μας κάνουν νόημα να σταματήσουμε. Το αμάξι κυλά σιγά-σιγά. Μια συναγωνίστρια ως 20 χρονών με γυαλιά, με μια φούχτα τριαντάφυλλα κόκκινα, πηδά πάνω στο καπό και μιλά στο συγ­κεντρωμένο πλήθος. Εμείς δεν καταλαβαίνομε τίποτα. Είμαστε σαν υπνω­τισμένοι… Ολοι ζητωκραυγάζουν. Επειδή προσέχω τους λόγους πάντοτε, εδώ δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω τίποτα εκτός από την αρχή της ομιλίας: «Συναγωνιστές. Μπροστά μας βρίσκονται οι ιστορίες των γιαγιάδων και οι θρύλοι των δοξασμένων βουνών. Ο δοξασμένος ΕΛΑΣ! Οι φρουροί της τιμής των Ελλήνων… Αντάξιοι του Λεωνίδα, του Θεμιστοκλή, του Μακρυ­γιάννη… Τρόμος των μαυραγοριτών και των φασιστών… Ο τιμωρός των δοσιλόγων και των ταγματαλητών…» Από τις φωνές δεν ξεχωρίζομε παρά τα ρυθμικά συνθήματα «Λαοκρατία – θάνατος στους φασίστες». Το αμάξι έχει σταματήσει. Πάνω στην καρότσα δεκάδες κοπέλες μάς προσφέρουν διάφορα αναμνηστικά. Μια κοπέλα μου κρεμά με μια καρφίτσα με κόκκινη κεφαλή ένα κόκκινο γαρύφαλλο.

Ορμάτε σαν τα λιοντάρια παιδιά ηρωικά
Για να μάθουν οι εχθροί μας ακόμα μια φορά
Πως η μάνα μας Ελλάδα δε ζει μες στη σκλαβιά
Χτυπάτε τους τυράννους
Μας οδηγούν οι αντάρτες του ΕΛΑΣ
Κι όταν μια μέρα φτάσουμε στο τέρμα
Που θα’ χει φύγει απ’ τη χώρα ο εχθρός
Αμέσως θα χτυπήσουμε το ψέμα
Που χρόνια τώρα ζούσε ο λαός
Εμβατήριο του 5ου Λόχου του 11/34 Τάγματος του ΕΛΑΣ
Στίχοι: Πέτρος Κονδυλάκης, “Νικόστρατος”, διοικητής λόχου (Προφορική αφήγηση Βασίλη Μπουτζαρέλου)