Η εκβιομηχάνιση της Ελλάδας

Ο Vincent Gouzi γνωρίζει καλά την Ελλάδα. Το ανά χείρας βιβλίο έχει προκύψει από μια αντίφαση που διαπίστωσε από νωρίς, περπατώντας στους δρόμους και στα μονοπάτια της χώρας, στις πόλεις και την ύπαιθρό της: την αντίφαση ανάμεσα σε όσα είχε ακούσει, στη Γαλλία και στην Ελλάδα, για το χαμηλό επίπεδο βιομηχανικής ανάπτυξης στη χώρα αυτή και σε όσα έβλεπε ο ίδιος. Προϊόν μακρόχρονης έρευνας, το βιβλίο αυτό, που βασίζεται στη διδακτορική του διατριβή, εξετάζει την εξέλιξη της ελληνικής βιομηχανίας στη μεταπολεμική εποχή, εστιάζοντας κυρίως στην περίοδο της πρόσφατης της κρίσης, μια ανεξερεύνητη ακόμα περιοχή. Η μελέτη βασίζεται καταρχάς στη σχολαστική επεξεργασία των στατιστικών δεδομένων. Από αυτήν αναδεικνύονται με ακρίβεια οι βασικές τάσεις και τα χρονικά σημεία ανατροπής τους, καθώς και οι ομοιότητες ή οι διαφορές με αυτά που συνέβαιναν στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Από το Προλογικό Σημείωμα της Χριστίνας Αγριαντώνη

Στις καίριες δεκαετίες ανόδου της βιομηχανίας, αλλά και της υποχώρησής της και της τελικής ισορροπίας που τώρα ζούμε, από την δεκαετία του 1950 και μέχρι το 2020, αυτή η εξωτερική ματιά βοηθάει να δούμε λίγο πιο ψύχραιμα ένα ζήτημα που –συχνά– στην ελληνοελληνική μας δημόσια συζήτηση φορτίζεται σχεδόν συναισθηματικά. Και να διαμορφώσουμε μιαν εικόνα πιο ισορροπημένη και χρήσιμη για την κυλιόμενη απο¬τίμηση του ρόλου της βιομηχανίας στα οικονομικά αλλά και κοινωνικά μας πράγματα.

Όπως και να το δει κανείς, το βιβλίο αυτό αποτελεί μια χρήσιμη ξενάγηση, όπως όταν ένας ξένος σού γνωρίζει τον τόπο σου…

Του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη

Ως τη δεκαετία του 1970, η ανάπτυξη της βιομηχανίας στην Ελλάδα ενσάρκωνε για τους Έλληνες την πρόοδο, την Ευρώπη, τον νεωτερισμό. Τη δεκαετία του 1970, όμως, η βιομηχανία έγινε αόρατη στα μάτια των Ελλήνων και της υπόλοιπης Ευρώπης. Το παράδοξο δεν εξηγείται μόνον από το γεγονός ότι το μερίδιο των υπηρεσιών στην ελληνική οικονομία έφτασε έκτοτε σε ασυνήθιστα επίπεδα. Εξηγείται επίσης από αυτή τη σιωπηλή επανάσταση που καθιστά τους βιομηχανικούς χώρους λιγότερο ρυπογόνους, αποϋλοποιεί διαδικασίες και προϊόντα και ευνοεί τα πολιτιστικά αγαθά.

Του Vincent Gouzi