Εκπαίδευση μέσα στην εξέγερση

Η νεολαία της Ελλάδας χρειάζεται μία εκ βάθρων μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος, που θα της δίνει ελπίδες για το μέλλον.

Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Τυνησία, στην Αίγυπτο, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία και πιο πρόσφατα στην Τουρκία και στη Βραζιλία διαμαρτύρονται οι νέοι με ανώτερο μορφωτικό επίπεδο ενάντια στις συνθήκες που επικρατούν στις χώρες τους – και απαιτούν όχι μόνο μια ευκαιρία στην αγορά εργασίας, αλλά και έναν νέο προσανατολισμό και μια καλύτερη εκπαίδευση.

Ξεκινώντας από τη θέση ότι η οικονομική και πολιτική κρίση στην Ελλάδα θα φέρει μαζί της και μια στροφή στον ιδεολογικό προσανατολισμό, η συγγραφέας σκιαγραφεί κατ’ αρχάς τους ιδιαίτερους όρους παραγωγής και την ιστορική εξέλιξη του νεοελληνικού κράτους. Στη βάση αυτήν, εξετάζει το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και την επιρροή του στη διαμόρφωση συνείδησης. Επιπροσθέτως, αναλύει τα ιδεολογικά περιεχόμενα της εκπαίδευσης και φτάνει στο συμπέρασμα ότι οι αξίες που μετέδιδε μέχρι τώρα η εκπαίδευση εμπόδισαν πολλές γενιές ν’ αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις των σύγχρονων καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων και να σταθούν στο ύψος των αστικών μορφών της οργανωμένης κοινωνικής συνύπαρξης που συνδέονται μ’ αυτές τις παραγωγικές σχέσεις.

Εν κατακλείδι η μελέτη αναδεικνύει προοπτικές: διαδικτυωμένη με τα σύγχρονα μέσα, η ελληνική νεολαία έχει την ελπίδα και την ευκαιρία να εγκαταλείψει τα χιλιοπατημένα μονοπάτια και ν’ ανακαλύψει το χειραφετητικό υλικό που περικλείει η κάθε κρίση.