Τέλος δεν έχει η αγάπη

- Τέλος, λοιπόν, Σπύρο! λέει ο Αλέξης με βραχνή φωνή από τη συγκίνηση
Τον κοιτάζει έκπληκτος ο Σπύρος.
- Τέλος; Δεν υπάρχει τέλος, Αλέξη. Τέλος δεν έχει η αγάπη. Είμαστε δεμένοι μεταξύ μας.
... Χωρίς να το καταλάβουμε δώσαμε τα χέρια. Και τα χέρια ενώθηκαν. Εκείνη τη στιγμή μπήκε στην τάξη ο Φώτης. Τους κοίταξε έτσι όπως ήταν, με ενωμένα τα χέρια. Είχε κι αυτός μια ελαφριά θλίψη στο πρόσωπο.
- Παιδιά, είπε, ΤΕΛΟΣ.
Προχώρησε στον πίνακα, πήρε την κιμωλία και έγραψε: ΤΕΛΟΣ. Τότε προχώρησε ο Σπύρος, πήγε κι αυτός στον πίνακα. Πήρε μια άλλη κιμωλία και πλάι στη λέξη ΤΕΛΟΣ έβαλε ένα ερωτηματικό και είπε σοβαρά:
- Δεν υπάρχει ΤΕΛΟΣ, γιατί η αγάπη ΤΕΛΟΣ δεν έχει.