Πνευματική Συμπόρευσις (Ο Όσιος Αμφιλόχιος, ο Όσιος Φιλόθεος)

«Βράχο έκοψε από τον Άθωνα ο Θεός -τους Κολλυβάδες- που σαν μετεωρίτης θαυμαστός στάθηκε πάνω από τα νησιά του Αιγαίου και έβλυσε κρούνους ύδατος ζώντος. Από αυτούς ποτίσθηκαν και ήπιαν οι Γεροντάδες, που τα κρείττονα και τα μείζονα επιζητούσαν. Επάξια στοιχήθηκαν στην παράδοση και έσυραν τον χορό των Οσίων Κολλυβάδων λόγω τε και έργω.

Βράχια τους έστειλε ο Θεός στην ακροθαλασσιά της απιστίας και της διαφθοράς και στάθηκαν και στέκονται μέχρι την συντέλεια των αιώνων. Εκεί θα σκάσουν τα κύματα και πάνω τους θα σπάσουν και ο Χριστός θα βασιλέψη και το Ευαγγέλιο και οι παραδόσεις των Πατέρων θα ποτίζουν και θα ταϊζουν τον λαό της ξεστρατησιάς.

Αυτοί οι Όσιοι είναι τα καυχήματά μου, το αποκούμπι μου, το αγαλλίαμα της καρδιάς μου. Δεν υπήρξα άξιος – μόνον ταπεινά προσπάθησα να περπατήσω στα ίχνη τους. Την συνδρομή τους αναμένω εν τη εσχάτη ώρα».
*(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Παραθέτουμε και δύο αποσπάσματα από το βιβλίο:

«Ο όσιος Αμφιλόχιος

ως νέος είχε την αυτοθυσία,

ως μοναχός την ακρίβεια,

ως λειτουργός την ευχαριστία,

ως πνευματικός την οικονομία,

ως διδάσκαλος την παράκληση,

ως χριστιανός την ευλάβεια,

ως άνθρωπος σέβιζε τον συνάνθρωπο,

ως Έλληνας την αγάπη των ηρώων για την πατρίδα,

καίως ορθόδοξος το καύχημα της ορθής πίστης και ζωής» (σελ. 185).

Για τον όσιο Φιλόθεο·

«Όποια πέτρα και να σηκώσεις στα νησιά του Αιγαίου και την ρωτήσης:

-Υπήρξε ο Φιλόθεος όσιος;

Θα σου απαντήση:

-Άγιος και πατέρας φιλόστοργος και η πραγμάτωση του Ευαγγελίου στον κόσμο…

Με μεγάλη απλότητα πορεύθηκε, σαν να'ταν ο τελευταίος ρασοφόρος της Εκκλησίας της Ελλάδος. Αν αρνηθώ την οσιακή του ζωήκαί την αγιότητα του βίου του και δεν διηγούμαι τα ασκητικά του παλαίσματα, φοβάμαι ότι θα κολλήση η γλώσσα μου στον λάρυγγά μου και θα χάσω τον νού μου και σαν φρενοβλαβής θα γυρίζω στα καντούνια του μοναστηριού.

Ο Θεός εθαυμάστωσε τον Όσιον αυτού κι εγώ θα σιωπήσω; Ο Θεός τον ανέδειξε φωστήρα, φως επάνω όρους κείμενον, κι εγώ θάπώ “εκάμυσαν οι οφθαλμοί μου και δεν βλέπουσι”;

“Όσιέ μου, βοήθα με να πιάσω στεριά, την άνω στεριά, που μου υπέδειξες από τα παιδικά μου χρόνια. Αμήν”» (σελ. 254-255).

Και εν κατακλείδι επιλέγει:«Όσοι αμφισβητείτε την αγιότητα αυτών των ανδρών ρωτήστε την γη που πατούσαν, τα κλαριά και τις πέτρες που δρασκέλισαν, και θα σας βεβαιώσουν: “Άγιοι ήτανε και να τους τιμάτε και να τους προσκυνάτε ως των Αγγέλωνισοστασίους και των απ' αιώνος οσίων Πατέρων ημών συγχορευτές και συμπρεσβευτές στο θρόνο της Χάριτος”.

Όποιος αρνείται την αγιότητα Αμφιλοχίου και Φιλοθέου, αρνείται ότι και σήμερα στην Εκκλησία της Ελλάδος ανθίζει ο γαύρος καίηοξυά και το θυμάρι, και η Εκκλησία, στην οποία πάντοτε βρίσκουμε λύθρο ζυμωμένο με αίμα Μαρτύρων και δάκρυα Οσίων, κατήντησε γη κατάξερη, άνυδρη, αγεώργητη· αρνείται το υπερφυσικό στοιχείο μέσα στην Εκκλησία· αρνείται ότι ο Χριστός χθες καίσήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας.

Αμήν» (σελ. 258)

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:


ΠΡΟΛΟΓΟΣ

-Τα θάρρητά μας και οι απελπισίες μας

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΤΗΡ ΗΜΩΝ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ Ο ΕΝ ΠΑΤΜΩ

- Παιδικά και νεανικά χρόνια. Το εκκλησιαστικό κλίμα της Πάτμου
- Μετάνοια στην Μονή του Θεολόγου και προπόνηση για καλογερικά παλαίσματα
- Το πνεύμα της μαθητείας
- Γνωριμία με τον άγιο Νεκτάριο
- Αγώνες για τον αληθινό μοναχισμό και θυσίες για την αφύπνιση του λαού στην ορθόδοξη πίστη και ζωή
- Οι απαρχές της Ιδρύσεως της Μονής του Ευαγγελισμού
- Εφημέριος του ιερού Σπηλαίου της Αποκαλύψεως
- Ηγούμενος και κατατρεγμένος από τους κατακτητές και τους "καλούς" αδελφούς
- Ίδρυση του Καθίσματος του Αγίου Ιωσήφ του Μνήστορος
- Ίδρυση της Μονής του Ευαγγελισμού. Αγώνες στην ιταλική Κατοχή
- Πνευματική και φιλανθρωπική δράση στην ελεύθερη Δωδεκάνησο
- Ίδρυση της Μονής του Αγίου Μήνα στην Αίγινα
- Πνευματικός της Πατμιάδος Σχολής. Οραματισμοί του Γέροντα και δυσκολίες
- Προσπάθειες για επάνδρωση και λειτουργία του ησυχαστηρίου του Κουβαριού
- Ίδρυση γυναικείων Μονών
- Υπεκκαύματα ιδρύσεως φιλανθρωπικών ιδρυμάτων
- Τελευταίοι αγώνες. Οσιακό τέλος και παρακαταθήκες
- Ο γέροντας Αμφιλοχίας και η εποχή του
- Η χαρισματική παρουσία του Γέροντα
- Ο Γέροντας και τα βιβλία
- Ο Γέροντας ως μοναχός
- Ο Γέροντας ως ιερεύς
- Ο Γέροντας ως πνευματικός και πατέρας
- Η ευλάβεια του Γέροντα
- Ο Γέροντας ως διδάσκαλος
- Ο Γέροντας ως εργάτης της νοεράς προσευχής
- Ο Γέροντας μέσα στην φύση
- Γέρων Αμφιλόχιος, ο αρχοντάρης της Πάτμου
- Τα καυχήματα του Οσίου
- Ο Γέροντας και η μετάνοιά του
- Ο Γέροντας και οι υποτακτικοί του
- Το Κουβάρι ή Κάθισμα του Αγίου Ιωσήφ

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΤΗΡ ΗΜΩΝ ΦΙΛΟΘΕΟΣ Ο ΕΝ ΠΑΡΩ

- Οι απαρχές της βιοτής του γέροντα Φιλοθέου
- Εφηβικά χρόνια
- Οι πρώτες πνευματικές του καταβολές
- Η περαιτέρω πνευματική του εργασία
- Ο Γέροντας ως επιστολογράφος
- Τα ιδιαίτερα χαρίσματα του Γέροντα
- Ο Γέροντας και το Εορτολόγιο της Εκκλησίας
- Δαιμόνων πόλεμοι
- Κηρύσσων και ευαγγελιζόμενος
- Διακονία του μυστηρίου της μετανοίας
- Καρποί εξομολογήσεως
- Εμπνευστής του φόβου του Θεού
- Συνεχιστής της αιγαιοπελαγίτικης παράδοσης
- Καταφυγή των καταπονουμένων
- Πενήντα χρόνια ηγούμενος στην Μονή Λογγοβάρδας στην νήσο Πάρο (1930-1980)
- Ο γέροντας Φιλόθεος και οι επισκοπήσαντες στην μητρόπολη Παροναξίας τα χρόνια της ηγουμενίας του
- Καρδία αγαπώσα όλη την κτίση

ΕΠΙΛΟΓΟΣ