Ανθολογία Ελληνική 7 Ανθολογία Παλατινή

Από την Εισαγωγή του βιβλίου

Τα έργα του Γρηγορίου χωρίζονται σε τρεις μεγάλες κατηγορίες:

α) Λόγοι: Με το όνομα του Γρηγορίου σώζονται 45 λόγοι, εξαιρετικά σημαντικοί από θεολογικής απόψεως. Οι λόγοι αυτοί είναι πανηγυρικοί, εγκωμιαστικοί, δογματικοί, ηθικοί, πολεμικοί, στηλιτευτικοί. Η θεολογική τους σημασία αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι ολόκληρα χωρία τους μελοποιήθηκαν από τους υμνογράφους της Εκκλησίας.
β) Ποιήματα: Τα ποιήματα γράφτηκαν προς το τέλος της ζωής του. Χωρίζονται σε θεολογικά (δογματικά και ηθικά) και σε ιστορικά [...]. Σώζονται 407 ποιήματα με 17.000 στίχους περίπου, σε μέτρα προσωδιακά. Στο ποιητικό του έργο ανήκουν και τα επιγράμματά του.
γ) Επιστολές: Σώζονται 246 επιστολές με το όνομά του. Μερικές από αυτές είναι νόθες. Κάποιες μάλιστα, από αυτές είναι του Μ. Βασιλείου.





Με τον τίτλο "Ελληνική ανθολογία" είναι γνωστή μια συλλογή 4.000 περίπου επιγραμμάτων, που στο μεγαλύτερο μέρος τους σώζονται στο χειρόγραφο της Παλατινής Βιβλιοθήκης της Χαϊδελβέργης (αριθ. gr. 23), του οποίου ένα τμήμα βρίσκεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Παρισιού (αριθ. gr. suppl. 384). Η συλλογή αυτή του Παλατινού χειρογράφου, γνωστή ως "Παλατινή ανθολογία", διαμορφώθηκε στα τέλη του 10ου αι. μ.Χ. στηριγμένη σε μια προηγούμενη Ανθολογία των Κων. Κεφαλά (αρχές 10ου αι.), που κι αυτός με τη σειρά του είχε βασιστεί σε προηγούμενες ανθολογίες του Μελέαγρου από τα Γάδαρα, του Φίλιππου από τη Θεσσαλονίκη, του Διογενιανού από την Ηράκλεια, του Στράτωνα από τις Σάρδεις, του Αγαθία από τη Μυρίνη, καθώς και στην ονομαζόμενη "Ευφημιανή Συλλογή". H ανθολογία αυτή του παλατινού χειρογράφου μαζί με την ανθολογία του Μάξιμου Πλανούδη ως το τελευταίο 16ο βιβλίο της, αποτελούν το σύνολο της συλλογής που στις μέρες μας ονομάζεται συνήθως "Ελληνική ανθολογία"· περιλαμβάνει μάλιστα επιγράμματα ποικίλου περιεχομένου, ταξινομημένα κατά θέμα, αποτελώντας μοναδική πηγή για τη γνωριμία με το δύσκολο και αριστουργηματικό αυτό είδος της ελληνικής λογοτεχνίας που μέσα σε ελάχιστες, συνήθως, λέξεις προσπαθεί να συμπεριλάβει ένα πλήθος πληροφοριών, υπαινιγμών, νοημάτων και συναισθημάτων.