Τα έξι μεγάλα ερωτήματα της δυτικής μεταφυσικής

Ο στόχος του Χάιντς Χάιμζετ στα Έξι μεγάλα ερωτήματα της δυτικής μεταφυσικής είναι ρηξικέλευθος και συνάμα θεμελιακός: να οργανώσει το σύνολο του φιλοσοφικού προβληματισμού της δυτικής σκέψης, από την ελληνική αρχαιότητα ώς τη σύγχρονη εποχή, σε έξι κεντρικές θεματικές ενότητες, αναδεικνύοντας τα μείζονα ερωτήματα που κινούν τον προβληματισμό αυτό, και φέρνοντας στο φως, μέσα από μια πανοραμική προοπτική, τόσο τους προβεβλημένους όσο και τους λίγο ή πολύ αφανείς μαιάνδρους που σχημάτισε στην μακραίωνη πορεία του ο ευρωπαϊκός στοχασμός.

Τα έξι μεγάλα ερωτήματα της δυτικής μεταφυσικής αποτελούν μια γενική ιστορία της δυτικής φιλοσοφίας, με πρωταγωνιστές τα ίδια τα φιλοσοφικά ερωτήματα, και όχι τους επιμέρους φιλοσόφους. Το βιβλίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1922 κι αμέσως αναγνωρίστηκε ως κλασικό. Έργο πολυμεταφρασμένο, εξακολουθεί να συνιστά μια αναντικατάστατη εισαγωγή στον κόσμο της φιλοσοφίας. Ο συγγραφέας, αποφεύγοντας εσκεμμένα τη χρήση κάθε είδους υποσημειώσεων ή παραπομπών, στρέφει την προσοχή του αναγνώστη αποκλειστικά και μόνο στα ίδια τα φιλοσοφικά προβλήματα, στα οποία αναγνωρίζει μια τρόπον τινά αυτόνομη δυναμική.

Έναν αιώνα σχεδόν μετά την πρώτη δημοσίευσή του, το βιβλίο εκδίδεται πλέον και στα ελληνικά από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

Από τον πρόλογο του Πιέρ Ωμπένκ:

Πρωτοδημοσιευμένο το 1922 και οργανωμένο πάνω στη βάση έξι μεγάλων θεματικών ενοτήτων, το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα σχεδόν εξαντλητικό πανόραμα όλων όσα μπόρεσε να πει και να στοχαστεί η Δύση αναφορικά με τον Θεό, τον κόσμο και τον άνθρωπο, από την Αρχαιότητα ώς τους Νεότερους Χρόνους ή, ακριβέστερα, από το τέλος της Αρχαιότητας ώς τις απαρχές των Νεότερων Χρόνων.

Θα μπορούσε κανείς να αρκεστεί στο να θαυμάζει τη γνώση που επιδαψιλεύει ο συγγραφέας, την τόσο εντυπωσιακή σε όγκο και αυτοπεποίθηση• την πυκνότητα και την κομψότητα της γραφής του, καθώς ανασυγκροτεί τα διάφορα επιχειρήματα της ατέρμονης εκείνης διαμάχης στην οποία συνίσταται ο διάλογος μεταξύ των φιλοσόφων – βοηθούμενος βέβαια σε αυτό από την ηθελημένη αποφυγή κάθε είδους υποσημειώσεων και παραπομπών.

Το πράγμα όμως δεν σταματά εδώ. Ακόμη κι ο λιγότερο εξειδικευμένος αναγνώστης θα αντιληφθεί γρήγορα ότι τούτο το βιβλίο –βιβλίο δίχως προηγούμενο και δίχως όμοιό του– αποτελεί μια πρόκληση απέναντι στους επαγγελματίες ιστορικούς της φιλοσοφίας. Διότι αυτό που θέτει υπό αμφισβήτηση δεν είναι τίποτε άλλο παρά η κυρίαρχη αντίληψη αναφορικά με τις λεγόμενες «τομές» ή «επαναστάσεις» που υποτίθεται πως καθόρισαν την ιστορία της φιλοσοφίας.