Αφορισμοί και άλλες σκέψεις για τον κοινό άνθρωπο και τα μαζικά κινήματα

48. Η θρησκεία δεν είναι υπόθεση ενός Θεού, μιας εκκλησίας, ενός ιερού σκοπού, κ.λπ. Αυτά είναι μόνο τα αξεσουάρ. Η πηγή του θρησκευτικού συναισθήματος είναι μέσα στον εαυτό μας ή, ακόμα καλύτερα, στην απόρριψή του. Η αφοσίωση στη θρησκεία και η απόρριψη του εαυτού είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Μόνο ο άνθρωπος, από όλα τα ζώα, διακρίνεται για την θρησκευτικότητά του, γιατί, όπως ο Μονταίν επισημαίνει, "το μίσος και η περιφρόνηση του ίδιου μας του εαυτού είναι μια ψυχική ασθένεια αποκλειστικά ανθρώπινη και δεν συναντάται σε κανένα άλλο πλάσμα".

70. Όταν λέμε ψέματα στον εαυτό μας φωνάζουμε πιο δυνατά.

79. Όσοι είναι προσκολλημένοι με το παρόν μπορεί να είναι σκληροί και διεφθαρμένοι, σπάνια όμως είναι πραγματικά κακοί. Το να είσαι αδίστακτος απαιτεί μεθοδικότητα και συνέπεια.

195. Μέσα μας υπάρχει η σκοτεινή δίψα της σήψης. Είναι σαν η παρακμή να είναι η μόνη διέξοδος από τους ανελέητους περιορισμούς, τους καταπιεστικούς φόβους και τους αφόρητους πόνους της ατομικής ύπαρξης.

209. Η ηλιθιότητα δεν είναι πάντα μια απλή έλλειψη ευφυΐας. Μπορεί να είναι ένα είδος ελαττωματικού χαρακτήρα. Έτσι, είναι αμφίβολο αν ένας καλός άνθρωπος είναι πραγματικά ηλίθιος.