Hou Hsiao-hsien

Η μονογραφία περιλαμβάνει:

Ανέκδοτα στην Ελλάδα δοκίμια και μελέτες για το αισθητικό σύμπαν του σκηνοθέτη από σημαντικούς ευρωπαίους, αμερικανούς και ασιάτες θεωρητικούς: Godfrey Cheshire, Kent Jones, James Udden, Gang Xu κ.α.

· Συνεντεύξεις του Χου Χσιάο-χσιεν (στην επιφανή κριτικό Πέγκι Τσιάο και στα περιοδικά Cineaste και Cahiers du cinema) και ένα σπάνιο κείμενο του Χου για τον ταϊβανικό κινηματογράφο

· Μια μαρτυρία του σκηνοθέτη και πρώην κριτικού Olivier Assayas, του πρώτου ευρωπαίου δημοσιογράφου που ασχολήθηκε σοβαρά με το έργο του Χου Χσιάο-χσιεν
· Πλήρη φιλμογραφία με ζενερίκ και συνόψεις των ταινιών, δηλώσεις του σκηνοθέτη και των συνεργατών του και κριτικές για όλες τις ταινίες του από ξένους και έλληνες κριτικούς και σκηνοθέτες: Γιάννης Μπακογιαννόπουλος, Μαρία Γαβαλά, Στέλλα Θεοδωράκη, Θάνος Αναστόπουλος, Μαριτίνα Πάσσαρη, Δημήτρης Μπάμπας, Λευτέρης Χαρίτος

· Πλούσιο φωτογραφικό υλικό

Λίγα λόγια για τον δημιουργό από την εισαγωγή:

Ο Χου Χσιάο-χσιεν είναι, με βεβαιότητα, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του σύγχρονου αφηγηματικού κινηματογράφου. Οι ιστορίες του ελκύουν τον θεατή σε έναν κόσμο σκληρό και απογυμνωμένο, αλλά ζωντανό και αυθεντικό, κινηματογραφημένο με ειλικρίνεια, οξυδέρκεια και διαύγεια. Τα πλάνα του -άλλοτε ακίνητα και ήρεμα άλλοτε γεμάτα συγκίνηση και ένταση-, οι ελλείψεις και οι χαμηλοί τόνοι, οι ασυνήθιστες διάρκειες, τα τελετουργικά της καθημερινότητας, οι καταστάσεις που προετοιμάζουν για τη μελλοντική εξέλιξη των γεγονότων ή που κόβονται με μαεστρία, για να συνεχιστούν στο μυαλό του θεατή και όχι μπροστά στα μάτια του, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά του λεπταίσθητου και στοχαστικού ύφους ενός σπουδαίου σκηνοθέτη. Δύσκολα μπορεί κάποιος να περιγράψει την υπνωτιστική δύναμη που εκπέμπουν οι εικόνες του, την τέλεια πλαστικότητα των συνθέσεών του και τη συναισθηματική φόρτιση ενός ολόκληρου κόσμου που κινείται στους δικούς του ιδιαίτερους ρυθμούς.
Γυρίζοντας ταινίες από το 1980, ο Χου Χσιάο-χσιεν έχει κατακτήσει μια σημαντικότατη θέση στο παγκόσμιο κινηματογραφικό στερέωμα. Από "Το χαριτωμένο κορίτσι" (1980) και το "Χαρούμενος άνεμος" (1981), τα αριστουργηματικά "Η πόλη της θλίψης" και "Ο μάστορας του κουκλοθέατρου", ώς τo "Cafe Lumiere" και το "Τρεις φορές" (2005), οι ταινίες του μας έχουν κάνει γνώριμη και οικεία την ταυτότητα της σύγχρονης Ταϊβάν. Ο θεατής μπορεί να αποκομίσει, μέσα από τις κινηματογραφικές αφηγήσεις του, μια πολύ περιεκτική γνώση της ιστορίας της χώρας του και των τραυμάτων που άφησαν τα πενήντα ένα χρόνια ιαπωνικής κατοχής και η απόσχιση από την Κίνα. Ο Χου Χσιάο-χσιεν κινείται με άνεση, από τον 19ο αιώνα μέχρι την εποχή μας, σε περιβάλλοντα σύγχρονα ή εποχής, χωρίς να χάνει το προσωπικό ύφος που αποτελεί την υπογραφή του, για να εκφράσει τη ρήξη με τις παραδοσιακές αξίες, την αποσύνθεση της οικογένειας, τη μηχανική ύπαρξη του ατόμου μέσα σε ένα κόσμο δυτικοποιημένο αλλά εν τέλει απόμακρο, παρακολουθώντας τους χαρακτήρες του να αναλίσκονται στιγμιαία, "να μαραίνονται σχεδόν μόλις ανθίσουν", όπως λέει ο ίδιος.
Το Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, περιλαμβάνοντας στο πρόγραμμά του την αναδρομική προβολή των ταινιών του, καλύπτει ένα μεγάλο κενό: εκείνο που δημιούργησε η ελλιπής παρουσίαση στη χώρα μας του έργου ενός μεγάλου κινηματογραφιστή. Το κοινό θα έχει την ευκαιρία να δει τις ταινίες ενός δημιουργού, ο οποίος διαθέτει την ικανότητα να παρασύρει τους θεατές του σε έναν κόσμο αδιάκοπης κίνησης: ανάμεσα στην αυτοβιογραφία και την κοινωνική καταγραφή, στην υποκειμενικότητα της ανθρώπινης περιπέτειας και την αντικειμενικότητα της ώριμης σκέψης, στην ιστορική συνειδητότητα και την ενάργεια της μνήμης, οι εικόνες αυτού του ευφάνταστου ασιάτη γίνονται αληθινή απόλαυση στα μάτια και την ψυχή του δυτικού θεατή.