Η εξομολόγηση του Σταυρόγκιν

Η Εξομολόγηση του Σταυρόγκιν είναι ένα κεφάλαιο από τους Δαιμονισμένους , που λογοκρίθηκε στην εποχή του και δημοσιεύθηκε το 1922.

Ο εκδότης των Διαμονισμένων αρνήθηκε να δημοσιεύσει το κεφάλαιο "Στου Τύχωνα". Το κεφάλαιο αφορά την επίσκεψη του Σταυρόγκιν στον μοναχό Τύχωνα στο τοπικό μοναστήρι. Σε αυτή την επίσκεψη ο Σταυρόγκιν ομολογεί, με τη μορφή ενός μακροσκελούς και λεπτομερούς κειμένου που διαβάζει στον Τύχωνα, ότι στο παρελθόν είχε διαφθείρει ένα κακοποιημένο και ευάλωτο 11χρονο κορίτσι - τη Ματριόσα - και στη συνέχεια δεν την εμπόδισε από το να αυτοκτονήσει, ενώ θα μπορούσε να το είχε κάνει. Στο κείμενο περιγράφει τον γάμο του με τη Μαρία Λεμπιάτκινα ως μια εκούσια απόφασή του να καταστρέψει τον εαυτό του, κυρίως λόγω των τύψεών του για την υπόθεση της Ματριόσα, που τον κατάτρυχε.

Ο Ντοστογιέφσκι θεωρούσε το κεφάλαιο ουσιώδες για την κατανόηση της ψυχολογίας του Σταυρόγκιν και προσπάθησε απεγνωσμένα αλλά ανεπιτυχώς να το διατηρήσει στο μυθιστόρημα, προβαίνοντας σε αναθεωρήσεις και παραχωρήσεις προς τον εκδότη. Τελικά αναγκάστηκε να το αφαιρέσει και να αναθεωρήσει άλλα σχετικά κεφάλαια. Αν και δεν συμπεριέλαβε ποτέ το κεφάλαιο στις επόμενες εκδόσεις του μυθιστορήματος, στις σύγχρονες εκδόσεις συνήθως παρατίθεται ως παράρτημα.