Η κορομηλιά και άλλα διηγήματα ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΟ

Περιεχόμενα:

Η Κορομηλιά
Η κυρία Ελεονώρα
Τζούλια
Μαρίνα
Το ρέμα
Πρώτη Ανάσταση
Ένα διπλό


"Η ΚΟΡΟΜΗΛΙΑ":
Καθώς άνοιξε το πορτοφόλι του για να πληρώσει, ξέφυγε από μέσα κάποιο ασημένιο νόμισμα και κύλησε στο πάτωμα του κουρείου. Έσκυψα και το μάζεψα.
- Χμ, αυτό αντιπροσωπεύει σήμερα ολόκληρη περιουσία, του λέω, εξετάζοντάς το. Μονόφραγκο του 1882... Ίσια-ίσια που λογάριαζα να κάνω μια επένδυση.
Ο Γιάννης χαμογέλασε και μου το πήρε από το χέρι.
- Ωραίος καιρός, είπε η κοπέλα του ταμείου, κοιτάζοντας μέσ' από τη τζαμένια πόρτα τον ηλιόλουστο δρόμο.
Όταν βγήκαμε από το κουρείο είχε μια έμπνευση ο Γιάννης:
- Αν δε βιάζεσαι, προτείνω έναν περίπατο στη λεωφόρο Αμαλίας. Είναι μια ευκαιρία σήμερα με τη λιακάδα, μπορεί αύριο κιόλα να κάνει τα δικά του ο τρελλο-Μάρτης.
Προχωρήσαμε στην οδόν Πανεπιστημίου.
- Δε φαντάζομαι, μου λέει, να προτιμάς τον Εθνικό κήπο. Την ώρα τούτη σκοντάφτεις κάθε τόσο πάνω σε νταντάδες και μωρά. Δε θα μας αφήσουν ανενόχλητους και οι κυρίες με την παρουσία τους - όσο κι αν δε νοιάζουνται αυτές για τη δική μας. Ίσως γι' αυτό ίσια-ίσια.
- Γνωρίζω κάποιον, του αποκρίθηκα, που όλες τις παιδιάτικες αναμνήσεις του τις ανάγει στον "κήπο". Και οπότε μιλάει γι' αυτές, βρίσκει πάντα την ευκαιρία ν' ανακατώσει και κάποια φράση εγγλέζικη. Φαίνεται πως κιόλα οχτώ χρονώ έπαιζε τον Ιούλιο Καίσαρα στο πρωτότυπο. Μα πρέπει ν' αγαπάς το φίλο σου με τα ελαττώματά του, λέει μια παροιμία. [...]