Η τέχνη του 20ού αιώνα

Η Τέχνη του 20ού αιώνα ξεκίνησε το 1907 με το έργο του Πικάσο "Les Demoiselles d'Avignon". Αυτό το έργο σηματοδότησε τη ρήξη με το παρελθόν και χάραξε ένα από τα σημαντικότερα μονοπάτια έρευνας για το μέλλον. Μάλιστα, περίπου την ίδια εποχή τα πρώτα πρωτοποριακά κινήματα ξεκίνησαν τους πειραματισμούς με τη μορφή, τη γλώσσα, τις τεχνικές και τα υλικά που επρόκειτο να χαρακτηρίσουν ολόκληρο τον αιώνα: ο Κυβισμός, ο Εξπρεσιονισμός, η Αφηρημένη Τέχνη, ο Φουτουρισμός και ο Ντανταϊσμός άνοιξαν τις πύλες σε νέες εκφραστικές δυνατότητες. Πλέον υπήρχε μια νέα σχέση μεταξύ τέχνης και πραγματικότητας: οι καλλιτέχνες έπαιζαν με τις φόρμες, τα αντικείμενα και τα υλικά και αντιμετώπιζαν την τέχνη ως μια μορφή γλώσσας. Κάποιες άλλες ιδέες προέρχονταν από τη φιλοσοφία και την ψυχανάλυση: οι πίνακες των σουρεαλιστών απεικόνιζαν το ασυνείδητο. Συγχρόνως, στον αιώνα που μας πέρασε η Ευρώπη δοκιμάστηκε από δύο παγκοσμίους πολέμους. Ο Πικάσο μετέφερε τη φρίκη του πολέμου στην Guernica. Πολλοί συνάδελφοι του αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη ναζιστική Γερμανία, η οποία είχε τερματίσει την ασυνήθιστη εμπειρία του Μπαουχάους. Γι' αυτό στις αρχές της δεκαετίας του 1940 το καλλιτεχνικό κέντρο του κόσμου είχε μεταφερθεί πλέον από το Παρίσι στη Νέα Υόρκη. Εκείνο το διάστημα η γλώσσα ανανεώθηκε πλήρως: η δράση ήταν ο πρωταγωνιστής στην τέχνη του ΡοΙΙοοκ. Μέσα σε λίγα χρόνια οι καλλιτέχνες από τη μία εμβάθυναν στη δημοφιλή πραγματικότητα της καταναλωτικής κοινωνίας και από την άλλη επεδίωκαν εξεζητημένα αποτελέσματα, ξένα κάποιες στιγμές προς το κοινό. Αυτό οδήγησε στη γέννηση της Pop Art, της θεμελιώδους Τέχνης και της Μινιμαλιστικής Τέχνης. Ο συνδυασμός της τέχνης με τη μουσική, το θέατρο και τα μέσα γέννησαν τα happenings. Το αντικείμενο της τέχνης άλλαζε μορφή διαρκώς: ο καλλιτέχνης δούλευε με το τοπίο, το σώμα, τις νέες τεχνολογίες, αλλά επεξεργαζόταν και τα έργα της τέχνης του παρελθόντος.