Ασανσέρ

"Αισθάνθηκα, σε μια εξωχρονική διάσταση απόλυτον συντονισμού με τη συμπαντική ενέργεια, σαν βολίδα που βιδώνεται περιστρεφόμενη, στην προοπτική.

Εφτασα στα ορια της παράκρουσης για μια στιγμή. Έτσι όμως θυμήθηκα κιόλας, πως ήμουν προγραμματισμένος να προωθήσω τη λογική κι όχι να την εγκαταλείψω. Απλα, η γνωστή μου "λογική" δεν κάλυπτε τις ανάγκες της περίστασης.

Τοτε ξαναβρήκα μέσα σ` ένα σύννεφο φορτισμένο απο χαρούμενο φως, την εμπιστοσύνη που ανέκαθεν είχα, στις δυνατότητες του μυαλού μου. Μια πρωτόγονη χαρά ηρθε να αντικαταστήσει τον πανικό στα όρια του, κι ολο το πράγμα γύρισε ανάποδα.

Το πρόβλημα άρχισε να ξεκαθαρίζει μέσα μου. Επρεπε να σπρώξω τα όριά μου.

Να σπρώξω πώς όμως; Να χαϊδέψω γλυκά, τα νοητά μου σύνορα, αλλάζοντας ταχύτητα στο κιβώτιο του εγκέφαλου μου, η να σπάσω την πόρτα των εκπλήξεων κι οποίον πάρει ο χάρος, με προεξάρχοντα υποψήφιο, έμεναν ακριβώς; Να λοιπόν που επιτέλους, ήμουνα ελεύθερος να διαλέξω: Επανάσταση, η σταδιακή μεταρρύθμιση και βαθμιαία προσαρμογή;

Η βιολογική μου κατάσταση, ζητούσε απαλή μεταρρύθμιση, οχι αλλο σοκ. Η εσωτερική μου κατάσταση όμως, μια κάπως ενστικτωδικη θαλεγα, τάση, μ` έσπρωχνε κατευθείαν στη φασαρία. Τοτε, για πρώτη φορά, συνειδητοποίησα αυτο, που σε διαφορετικές περιστάσεις ποτε δεν θα πλησίαζα μ` αυτόν τον τρόπο:

Τους Άλλους, δίπλα μου!"