Δίκαιο και νόμος

«... Θα σας ξαφνιάσω, αλλά το να τηρούνται οι νόμοι είναι πιο σπουδαίο και σημαντικό από το να είναι δίκαιοι!! Είναι πιο δίκαιο να τηρούνται οι νόμοι, από το να είναι δίκαιοι!! Όλες ανεξαιρέτως οι πολιτείες που τηρούν τους άδικους νόμους, είναι πιο δίκαιες απ' αυτές που δεν τηρούν τους δίκαιους νόμους».


... Το επί κεφαλής δόγμα της νέας τάξης πραγμάτων... καταλύει κάθε έννοια δημοκρατίας και λέει: αφού δεν μπορέσαμε να εξαγοράσουμε τους λαούς, εξαγοράζουμε τους ηγέτες τους. Και μάλιστα σχεδόν όλους. Και το πέτυχαν! Αυτή είναι η μαύρη αλήθεια, το κοινό μυστικό των πολιτών αυτού του πλανήτη».

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Περιεχόμενα:

Η αυτοδικία
Η διαλεκτική του εγκλήματος και η διαλεκτική της άρνησής του
Οι αρχαίοι Έλληνες και ο κομμουνισμός
Ο κρυφός καθοδηγητής της 17Ν
Ο Σοφιστής






ΚΡΙΤΙΚΗ



Ο γνωστός ηθοποιός Πάνος Ηλιόπουλος (συμπρωταγωνιστής με τον Αντώνη Καφετζόπουλο και τη Γιώτα Φέστα στην ταινία «Ρεβάνς» του Ν. Βεργίτση κ.ά.) τα τελευταία χρόνια εντρυφεί σε φιλοσοφικές αναζητήσεις. Οπως αναφέρεται στο πρόταγμα του βιβλίου, ο συγγραφέας ερευνά και συγγράφει πάνω σε θέματα θεωρητικής φυσικής και φιλοσοφίας «που παραμένουν ανταπάντητα ακόμη ερωτήματα της γνώσης του ανθρώπου», και μας έχει ήδη δώσει τα βιβλία: «Η θεωρία της μνήμης», «Τι είναι γλώσσα και πώς λειτουργεί;», «Σχετικά με την αντίληψη και τη φύση του χρόνου».


Με το τελευταίο του βιβλίο ο Ηλιόπουλος, ασχολούμενος με το Δίκαιο και το Νόμο, επιχειρεί μια περισσότερο πολιτική-φιλοσοφική διείσδυση στο σύγχρονο κόσμο, σε σύγκριση με τα προηγούμενα βιβλία του.


Ο Ηλιόπουλος καταπιάνεται με θέματα όπως: Η αυτοδικία - Η διαλεκτική του εγκλήματος και η διαλεκτική της άρνησής του - Οι αρχαίοι Ελληνες και ο κομμουνισμός - Ο κρυφός καθοδηγητής της 17Ν - Ο σοφιστής.


Οπως αναφέρει ο συγγραφέας, το νέο βιβλίο του ασχολείται αποκλειστικά με το αυτονόητο, το φυσικό και κοινωνικό αυτονόητο τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, αλλά και με την προσπάθεια, «υπό την αδιαφιλονίκητη πανηγεσία των ΗΠΑ», «να φτάσουμε στην πολυπόθητη εκείνη γλυκιά στιγμή για τον πολυεθνικό έμπορο που δεν θα μπορεί ο άνθρωπος να ξεχωρίζει το δίκαιο από το άδικο» (σελ. 11).


Κατά τον συγγραφέα, η σύγχρονη πλανητική τρομοκρατία συνεργαζόμενη με την επιστημονική τρομοκρατία επιχειρεί να καταργήσει το αυτονόητο. «Και αυτονόητο είναι το δίκαιο» (σ. 14-15).


Οι αρχαίοι Ελληνες υπήρξαν ελεύθεροι γιατί τηρούσαν τους νόμους της Πολιτείας. Ο Ηράκλειτος πίστευε ότι οι νόμοι είναι εξίσου σημαντικοί με την εδαφική ακεραιότητα της χώρας: «Ο λαός πρέπει να υπερασπίζεται το νόμο με τον ίδιο τρόπο που πολεμά για τα τείχη της πόλης». Και ο Δημοσθένης τόνιζε στους Αθηναίους ότι χάρη στους νόμους «έχετε ίσα δικαιώματα και χάριν αυτών έχετε τα αγαθά που έχετε».


Ο κομμουνισμός των Ελλήνων -γράφει ο συγγραφέας- ήταν η τήρηση των νόμων της Πολιτείας (σ. 106-100).


Κατά τον Ηλιόπουλο, η Αθηναϊκή Δημοκρατία ήταν ορκισμένος εχθρός του κατοπινού και σημερινού δόγματος «το κεφάλαιο πάνω από την Πολιτεία και τους πολίτες».


Στη συνέχεια ο συγγραφέας έρχεται στο θέμα τής πολυετούς διακυβέρνησης της σύγχρονης Ελλάδας από το κράτος της Δεξιάς, που το θεωρεί ως την πεμπτουσία της αδικίας και της μη τήρησης των νόμων.


«Δεξιά στην Ελλάδα σημαίνει εφιάλτης. Σημαίνει τρόμος απέραντος, απαξίωση κάθε έννοιας φυσικής ζωής». Η εποχή του μακαρθισμού στις ΗΠΑ δεν ήταν τίποτα μπροστά στο ελληνικό κράτος της Δεξιάς.


Και στην Ελλάδα δεν επήλθε ποτέ «πολιτική και κοινωνική κάθαρση και απονομή δικαίου» ούτε και η Δεξιά ζήτησε ποτέ πολιτική και κοινωνική συγγνώμη για τα όσα διέπραξε.


Κατά τον συγγραφέα, ισχυροποίηση και εδραίωση της Δημοκρατίας σημαίνει απονομή δικαίου και μόνο, και κανένα άλλο πονηρό σόφισμα. Μόνο η απονομή δικαίου μπορεί να άρει την έξαρση των πολιτικών παθών και να σταματήσει τη διαιώνιση της πολιτικής, οικονομικής ή δικαστικής αδικίας (σ. 115, 121, 124, 138).


Ο συγγραφέας καταλήγει στο τολμηρό συμπέρασμα ότι όταν καταπατείται το αίσθημα του δικαίου «οι πολίτες όχι μόνο δικαιούνται αλλά και υποχρεούνται ν' αποδώσουν δίκαιο, εφόσον δεν το αποδίδει η δικαιοσύνη, Κλασικό φωτεινό παράδειγμα, ελληνικό και παγκόσμιο, οι Αρμόδιος και Αριστογείτων, εκτελεστές του τύραννου Ιππαρχου, το 511 π.Χ. Αυτή είναι η γνήσια ελληνική σκέψη. Αυτή είναι η ελληνική και παγκόσμια δημοκρατική κουλτούρα» (σελ. 154).


Πάνω στις θέσεις που ξετυλίγει το βιβλίο τού Πάνου Ηλιόπουλου μπορεί κάποιος να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει. Πάντως ο συγγραφέας έχει το θάρρος τής γνώμης του, που ξετυλίγει ελεύθερα, και προσπαθεί να την εδραιώσει μ' επιχειρήματα.



ΦΟΙΒΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 05/05/2006