Η διαλεκτική του ιδεατού

Το "πρόβλημα του ιδεατού" είναι το πρόβλημα της θέσης που κατέχουν οι μη υλικές ιδιότητες και οντότητες στον υλικό κόσμο. Ο όρος ιδεατό χρησιμοποιήθηκε στην ιστορία της φιλοσοφίας για την περιγραφή μη υλικών φαινομένων όπως οι νόμοι και τα έθιμα, οι ηθικές επιταγές, οι έννοιες, οι μαθηματικές αλήθειες κ.λπ. Η ενασχόληση με αυτό επομένως σχετίζεται με τη φύση τέτοιων φαινομένων, με την προέλευσή τους, την εμφάνισή τους, τη σχέση τους με τον υλικό κόσμο.
Αφορά τη σχέση του εγκεφάλου και της νόησης, του εγκεφάλου και των νοητικών κατασκευών. Αλλά το ιδεατό δεν αφορά μόνο αυτά τα φαινόμενα, αφού το ιδεατό είναι και το ιδεώδες και το ιδανικό, είναι δηλαδή και η αντίληψη ενός ανθρώπου ή μιας ομάδας ανθρώπων περί της τελειότητας και περί του ύψιστου σκοπού της ανθρώπινης ζωής. Υπό το πρίσμα όλων αυτών των πτυχών, από τη σκοπιά της φιλοσοφίας, θα πραγματευτεί το εν λόγω θέμα ο Ιλιένκοφ. Γι' αυτόν, ένα από τα κορυφαία ερωτήματα της φιλοσοφίας εξακολουθεί να είναι αυτό της σχέσης αυτών των φαινομένων με την αντικειμενική αξία της γνώσης, αυτό δηλαδή που στη γλώσσα της φιλοσοφίας αναφέρεται ως το "πρόβλημα της αλήθειας". (Απόσπασμα από την εισαγωγή του μεταφραστή)


Περιεχόμενα:

- Εισαγωγή του μεταφραστή
- Αντρέι Μαϊντάνσκι, "Η ανάβαση στο Ιδεατό"
- Έβαλντ Ιλιένκοφ, "Η διαλεκτική του Ιδεατού"
- Σημειώσεις για μερικούς αναφερόμενους συγγραφείς
- Χρονολόγιο της ζωής του Ε.Β. Ιλιένκοφ