Ιμπαργκουενγκόιτια, Χόρχε

Ο Χόρχε Ιμπαργκουενγκόιτια (1928-1983), έχει χαρακτηριστεί ως ο «κεφάτος Μπαλζάκ» της Μεξικάνικης λογοτεχνίας. Αντιμέτωπος με μια διανοητική παραγωγή που έπασχε από χρόνια σκυθρωπή σοβαροφάνεια, επέλεξε να γίνει με το έργο του ο κατεξοχήν «υπέρμαχος του επαναστατικού αποτελέσματος του γέλιου». Ξεκίνησε την καριέρα του ως θεατρικός συγγραφέας, αλλά αντιμετώπισε ένα επιπλέον εμπόδιο, πέρα από τα αναμενόμενα: «Οι μαρκίζες των μεξικανικών θεάτρων δεν είχαν αρκετό χώρο για ένα επώνυμο με τόσα γράμματα, όπως το δικό του». Στα μυθιστορήματά του λοιδορεί και αποδομεί «τους τρεις πάνσεπτους θεσμούς της πατρίδας, τον στρατό, τον Πρόεδρο και την Παρθένο της Γουαδελούπης», δείχνοντας να υιοθετεί σε καθένα από αυτά τα λόγια μιας θείας του, σύμφωνα με την οποία: «Η ζωή με προόριζε για να δυστυχήσω, αλλά εμένα δεν μου έκανε κέφι». Δραματικά (ή ειρωνικά) προφητικός αποδείχτηκε ο Ιμπαργκουενγκόιτια όταν σχολίαζε τον νοσηρό θαυμασμό των συμπατριωτών του προς την τραγικότητα, λέγοντας ότι «Οι μόνοι υποψήφιοι ήρωες που διαθέτει το PRI –σε περισσότερα από πενήντα χρόνια διακυβέρνησης– είναι άνθρωποι που πέθαναν σε ανεξήγητα αεροπορικά δυστυχήματα». Ο θάνατος βρήκε και τον ίδιο σε ένα αεροπορικό δυστύχημα της «Avianca», στο αεροδρόμιο Μπαράχας.