Ανεργία. Μύθοι και πραγματικότητα

Η είσοδος των ευρωπαϊκών χωρών στον 21ο αιώνα θα συνοδευθεί από υψηλά ποσοστά ανεργίας, φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού. Η οικονομική αναδιοργάνωση των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το πέρασμα από το φορντικό μοντέλο οργάνωσης της παραγωγικής διαδικασίας στο μεταφορντικό μοντέλο έχει σε σημαντικό βαθμό επιτευχθεί, εντούτοις το πρόβλημα της ανεργίας παραμένει ιδιαίτερα έντονο. Αυτό δείχνει ότι η ανεργία δεν ήταν μόνο πρόβλημα οικονομικού κύκλου και τεχνολογικών μεταβολών αλλά γενικότερο δομικό πρόβλημα σύμφυτο με την ίδια τη δομή του παραγωγικού συστήματος. Το μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης κάτω από την κυριαρχία της οικονομίας της αγοράς που σήμερα έχει κατά βάση υιοθετηθεί από την πλειοψηφία των χωρών στηρίζεται στην ύπαρξη της ανεργίας, της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού για να μπορέσει να συνεχίσει να υπάρχει. Κατά συνέπεια, η ανεργία δεν οφείλεται ούτε στην ύπαρξη υψηλών μισθών ούτε στην έλλειψη ευελιξίας στην αγορά εργασίας ούτε μόνο στη χρήση των νέων τεχνολογιών ούτε στο ότι υπάρχουν χώρες με χαμηλό εργατικό κόστος. Η ίδια η ανάπτυξη του συστήματος είναι αυτή που γεννά την ανεργία, τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Ταυτόχρονα γεννά, όμως, και τις δυνάμεις εκείνες που μπορούν να αντισταθούν και να αποτελέσουν τον πόλο για μια εναλλακτική ανάπτυξη περισσότερο ανθρωποκεντρική και κοινωνικά δίκαιη.