Κι αν δεν είσαι, θα γίνεις... ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΟ

«Κι αν δεν είσαι, θα γίνεις...» Αυτή η φράση καθόρισε την πορεία του Παύλου Ιωαννίδη, την εμπειρία του και τη δράση του, που με τη σειρά τους επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τους τομείς τους οποίους υπηρέτησε. Η διαδρομή του Παύλου Ιωαννίδη είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, καθώς είναι συνυφασμένη με σημαντικά γεγονότα της νεότερης ιστορίας του τόπου μας.[...]

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

ΚΡΙΤΙΚΗ



Τι έγραφε η διαθήκη του Αριστοτέλη Ωνάση; Πώς έγινε η μεταβίβαση της Ολυμπιακής στο ελληνικό Δημόσιο; Ποια ήταν η τακτική του Ωνάση; Ο θάνατος του Αλέξανδρου ήταν ατύχημα ή δολοφονία; Γιατί τα πηδάλια κλίσης του μοιραίου Πιάτζιο με το οποίο σκοτώθηκε είχαν αντίθετη κλίση; Τι πίστευε ο Ωνάσης για τον θάνατο του γιου του; Πώς πέρασε τις τελευταίες ημέρες της ζωής της η Χριστίνα Ωνάση στο Μπουένος Αϊρες; Τι δημιούργησε το πνευμονικό οίδημα που την έστειλε στον τάφο; Πόσα χρήματα απαιτούσε και πόσα τελικά πήρε από το Ιδρυμα Ωνάση ο Τιερύ Ρουσέλ ως πατέρας της Αθηνάς; Ο Παύλος Ιωαννίδης, ο οποίος για πολλά χρόνια συνέδεσε τη ζωή του με εκείνην του έλληνα κροίσου, βετεράνος πιλότος και επίτιμος αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση, αποκαλύπτει όσα ξέρει για τα παραπάνω και αρκετά ακόμη από τα μυστήρια που συγκλόνισαν το πανελλήνιο όσο η δυναστεία μεσουρανούσε αλλά και στη συνέχεια, όταν το άστρο της έσβησε.

Ζωγραφίζοντας με αδρές πινελιές τον σμυρνιό μεγιστάνα με τον οποίο συνεργάστηκε στενά, ο Ιωαννίδης δεν διστάζει να αναδείξει ως κύριο χαρακτηριστικό της πληθωρικής του προσωπικότητας το θάρρος. «Θάρρος στην προσωπική και στην κοινωνική του ζωή, θάρρος στις επιχειρηματικές του επιδιώξεις. Ηταν ένας οραματιστής με πολύ δυνατή διαίσθηση, ένας άνθρωπος χαρισματικός, απλός, καταδεκτικός, με μια χημεία τόσο θετική ώστε, ανεξάρτητα από εθνικότητα, χρώμα, μορφωτικό επίπεδο ή οικονομική επιφάνεια του συνομιλητή του, τον έκανε να αισθάνεται τελείως άνετα μαζί του από την πρώτη στιγμή».

Ο Ιωαννίδης παίρνει τη φράση που του απηύθυνε στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής μια ηλικιωμένη νοικοκυρά στην Ερυθραία και την κάνει motto της ζωής του και τίτλο του βιβλίου του: «Κι αν δεν είσαι, θα γίνεις...». Αυτή η παραθάρρυνση στάθηκε αρκετή, όπως λέει ο ίδιος, να αλλάξει το πεπρωμένο του. Χαρισματικός και γλαφυρός αφηγητής, ο Ιωαννίδης, εκτός από τα όσα σπουδαία αφηγείται, δεν αφήνει έξω τα μικρά και πιπεράτα που νοστιμεύουν τη ζωή. Χαρακτηριστικό είναι ένα περιστατικό που συνέβη τον χειμώνα του 1961. Καθώς στο αεροδρόμιο του Ελληνικού γινόταν ο συνηθισμένος έλεγχος σε ένα αεροσκάφος Κόμετ 4Β, οι τεχνικοί της πρωινής βάρδιας άκουσαν ένα... νιαούρισμα! Πρόσεξαν ότι κοντά στη βάση του φτερού υπήρχε μια σκάλα της πίστας. Αφού εξέτασαν με μεγάλη προσοχή από ποιο σημείο του αεροσκάφους προερχόταν το νιαούρισμα, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η γάτα προφανώς είχε ανεβεί από τη σκάλα και είχε χωθεί μέσα σε έναν από τους δύο αεραγωγούς των κινητήρων της αριστερής πτέρυγας για να ζεσταθεί.

Ελεγξαν τους αεραγωγούς, αλλά η γάτα άφαντη. Τοποθέτησαν τη σκάλα πολύ κοντά στους αεραγωγούς για να διευκολύνουν τη διαφυγή της και άρχισαν να χτυπούν την επιφάνεια του φτερού γύρω από τους δύο κινητήρες με την ελπίδα ότι θα πεταγόταν έξω. Μάταιος κόπος. Φαίνεται ότι το ζώο είχε τρομάξει από τους μεταλλικούς θορύβους και είχε λουφάξει στην κρυψώνα του. Κάποιος έριξε την ιδέα να φέρουν σαρδέλες για να την παρασύρουν προς τα έξω με τη μυρωδιά τους. Τις έφεραν, όμως αποτέλεσμα μηδέν. Τους έπιασε τότε απελπισία γιατί είχε φθάσει η ώρα αναχώρησης του αεροπλάνου. Η κατάληξη ήταν το μεν αεροπλάνο να αντικατασταθεί με άλλο, η δε γάτα τρεις ώρες μετά να εμφανιστεί δειλά δειλά στην άκρη της σκάλας. Οι τεχνικοί κράτησαν την αναπνοή τους ώσπου να κατεβεί και να χαθεί ανενόχλητη στο βάθος του αεροδιαδρόμου και έκτοτε μεριμνούσαν να σφραγίζουν τους αεραγωγούς όσων αεροπλάνων διανυκτέρευαν στο αεροδρόμιο.



ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΚΗΣ

Το ΒΗΜΑ, 09/12/2007