Για ένα φιλότιμο

Τα εικοσιδύο σύντομα κείμενα που περιέχει το βιβλίο του Γιώργου Ιωάννου "Για ένα φιλότιμο" γράφτηκαν από το 1961 ως το 1964 στο καστρί της Κυνουρίας, όπου είχε πρωτοδιοριστεί ο συγγραφέας και στη Βεγγάζη της Λιβύης, όπου στάλθηκε γα δυο χρόνια, λίγο αργότερα. Τα πρώτα πέντε από αυτά τα τα κείμενα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό της Θεσσαλονίκης "Διαγώνιος" στις αρχές του 1962. Με το βιβλίο του αυτό ο Ιωάννου εγκαινιάζει όχι απλώς την πεζογραφία του αλλά την βιωματικής γλώσσας πεζογραφία του, την οποία έκτοτε καλλιεργεί αι πρεσβεύει. Τα κείμενα του "Φιλότιμου" ο Ιωάννου τα ονομάζει με το γενικό όρο "πεζογραφήματα". Έτσι έχει ονομάσει άλλωστε και όλα όσα σχεδόν τα ως τώρα κείμενά του. Με τον όρο "πεζογραφήματα" ο Ιωάννου εννοεί το ευρύτερο και μάλλον άγνωστο από άλλου αυτού το είδος που βρίσκεται μεταξύ δοκιμίου και αφηγήματος και περικλείει, συχνά σε δυο γραμμές, πυρήνες διηγημάτων ολόκληρων, που παρατίθενται ως παραδείγματα ή διασαφήσεις των γενικότερων λεγομένων του. Για το Γιώργο Ιωάννου, που απεχθάνεται την ιστοριούλα, το "θέμα" ή ο "μύθος" λειτουργεί σαν ένα σφουγγάρι τοποθετημένο πάνω σε μια υγρή επιφάνεια. Ανάλογα με τα υγρά που υπάρχουν και την απορροφησικότητα του το σφουγγάρι θα μαζέψει και μάλιστα από όλα, χωρίς καμιά διάκριση. Ο συγγραφέας το πολύ πολύ να τα βάλει σε κάποια τάξη. Το ίδιο θα κάνει και με το επόμενο θέμα του. Στις πηγές τα νερά ολοένα αναβλύζουν.