Ζει το κορίτσι του fruit punch?

Δέκα ιστορίες με παραξενιές και συνηθισμένους ανθρώπους. Καθημερινές «μετεμψυχώσεις», ερωτικά υπόλοιπα, παιχνίδια ραδιοφώνου και βομβιστικές επιθέσεις με γκαζάκια , στο όριο μιάς ελλειπτικής εφηβείας.
Κορίτσια-σκοτεινιές και αγόρια-πανικοί, στην τελευταία γραμμή της άμυνας τους...





"Θα πρέπει να σκοτώθηκα τον Ιούλιο του 1990. Στα είκοσι δύο μου. Δεν είμαι σίγουρος για τη μέρα, αν και μου είχαν πει ότι αυτήν την ημερομηνία δεν θα την ξεχνούσα ποτέ. Πότε ποτέ;....


Θα πρέπει να σκοτώθηκα τον Ιούλιο του 1990. Στα είκοσι δύο μου. Από τότε, η ματιά μου δίκοπο μαχαίρι και αστραφτερό σπαθί μες στα ζεστά μεσημέρια όλων των Αύγουστων που δεν έζησα. Με τη Ζωή.