Ιούδας Ι

«Eάν είχα ουρήσει αμέσως μετά το πρωινό, ο Όχλος δεν θα είχε κάνει στάχτη το Ορφανοτροφείο».




Κάπως έτσι αρχίζει η περιπετειώδης ιστορία του Ιούδα, του ορφανού παιδιού από το Τιπερέρι, που την ημέρα της ενηλικίωσής του ξεκινάει να ανακαλύψει τον κόσμο και τους γονείς του. Η περιπλάνησή του τον οδηγεί πρώτα στα «Σόδομα της Δύσης», το Γκάλγουεϊ, όπου και ερωτεύεται την υπάλληλο φαστφουντάδικου Άντζελα. Η τελευταία για να πει το ποθητό «ναι» του βάζει ως όρο να αποκτήσει το πρόσωπο του Λεονάρντο Ντι Κάπριο και ένα εκατομμύριο λίρες.


Η αγαθή τύχη του ήρωα του επιτρέπει, μέσα από απίστευτες περιπέτειες, να κερδίσει το στοίχημα της αγαπημένης του αλλά όχι την ίδια. Στο μεταξύ, όμως, δεν είναι μόνος του. Ένας ολόκληρος συρφετός ιρλανδικού όχλου που καταδιώκει τον νεαρό Ιούδα επειδή προσέβαλε (εν αγνοία του) ένα ιρλανδικό εθνικό σύμβολο, βάζει φωτιά στο Ορφανοτροφείο κι ο ίδιος καταλήγει, μεταμφιεσμένος κατά τη δίωξή του σε Στίβεν Χόκινγκ (ξανά εν αγνοία του), να τινάξει στον αέρα τις κεντρικές εγκαταστάσεις μιας τεράστιας πολυεθνικής εταιρείας υψηλής τεχνολογίας (πάντα εν αγνοία του). Η τελευταία περιπέτεια τού εξασφαλίζει μια πλαστική εγχείρηση που αλλάζει μεν το πρόσωπό του σε Ντι Κάπριο (εν αγνοία του) αλλά με μία μικρή διαφορά. Για τη μύτη του χρησιμοποιείται ιστός από το μόνο όργανό του που δεν είχε πειραχτεί στη διάρκεια της έκρηξης...


Όταν, στη θέα μιας ελκυστικής γιατρού, η μύτη του αρχίζει ξαφνικά να γίνεται σαν του Πινόκιο, οι γιατροί πολύ αργά πλέον αντιλαμβάνονται το λάθος: «Ωχ! έκαναν οι Γιατροί. Αυτό δεν το είχαμε σκεφτεί».


Ουσιαστικά από εδώ αρχίζει η συναρπαστική σάτιρα του Ιούδα. Μια πανέξυπνη σάτιρα της παγκοσμιοποίησης, εκείνης που δίνει έμφαση στην αλόγιστη «ανάπτυξη» εξαλείφοντας βαθμιαία το παραμικρό ίχνος ανθρωπιάς.


Αξιοποιώντας έξυπνα όλη την ιρλανδική παράδοση, εκείνης που χρησιμοποιεί τη γιγαντιαία υπερβολή, το παράλογο και τη δηκτική ειρωνεία (Λόρενς Στερν, Τζόναθαν Σουίφτ, Ντάνιελ Ντιφόου, Τζέιμς Τζόις), ο συγγραφέας στήνει μια σύγχρονη αριστοφανική Οδύσσεια ή, πιο σωστά, έναν τζοϊσικό Οδυσσέα / παρωδία που λειτουργεί καταλυτικά χάρη στο ακατάσχετο, πηγαίο πολιτικό του χιούμορ.


Κανείς αναγνώστης δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητος από τις σπαρταριστές περιπέτειες αυτού του σύγχρονου Οδυσσέα που σε κάποια στιγμή υποχρεώνεται να ομολογήσει: «Ναι, η αναζήτηση της Αληθινής Αγάπης είναι δύσκολη υπόθεση. Αλλά γίνεται πολύ δυσκολότερη όταν έχεις δύο πέη»!