Οικουμενικά ανθρώπινα δικαιώματα και οι εχθροί τους

Το βιβλίο αυτό ξεκινά ιστορικά από τον Διαφωτισμό, την Αμερικανική Επανάσταση και τη Γαλλική Επανάσταση που συνέλαβαν την ιδέα των αθρωπίνων δικαιωμάτων, και μετά αναφέρεται λεπτομερώς στα κύρια εμπόδια που είχε να αντιμετωπίσει η νέα αυτή σύλληψη: δουλεία δουλεμπόριο, διάκριση «πολιτισμένων-βάρβαρων χωρών», και την κύρια Νέμεση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που ήταν οι ρατσιστικές φυλετικές
θεωρίες που κυριάρχησαν κατά τον δέκατο ένατο αιώνα και μέχρι τη δεκαετία του 1920.
Η απαρχή της διεθνούς προστασίας των διεθνών ανθρώπινων δικαιωμάτων δεν έγινε, όπως αναμενόταν, στον Μεσοπόλεμο (με εξαίρεση κυρίως τα μειονοτικά δικαιώματα), με τον ρατσισμό (γνωστό και ως «επιστημονικό ρατσισμό») να ζει και να βασιλεύει.
Η απαρχή έγινε από το 1945 και μετά, στον απόηχο των φρικαλέων βαρβαροτήτων του ναζισμού (Ολοκαύτωμα, κ.ά.), με εδάφια του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, με την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (1948) και με την επιστημονική απόρριψη των φυλετικών θεωριών στο πλαίσιο της UNESCO (1950-51).
Εξετάζεται επίσης λεπτομερώς το σημερινό καθεστώς των οικουμενικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η διεθνής προστασία τους, η αυτοδιάθεσητων λαών (το κύριο συλλογικό ανθρώπινο δικαίωμα) και το πρόβλημα της απόσχισης· το διαφιλονικούμενο ζήτημα της γνωστής ως «ανθρωπιστικής επέμβασης» για την προστασία –και διά της βίας - του πλέον στοιχειώδους ανθρώπινου δικαιώματος, του δικαιώματος στη ζωή· η εξωτερική πολιτική των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τα επιχειρήματα υπέρ και κατά
αυτού του είδους διπλωματίας· και η σημερινή μεγάλη συζήτηση μεταξύ κοσμοπολιτισμού και πολιτιστικού σχετικισμού σε σχέση με τα ανθρώπινα
δικαιώματα, με ειδική αναφορά στον αντίλογο των γνωστών ως «Ασιατικών αξιών» και στην προβληματική σχέση του Ισλάμ με τα ανθρώπινα δικαιώματα, καταλήγοντας με τις διάφορες απόψεις που υπάρχουν για οικουμενικά ανθρώπινα δικαιώματα που θα λαμβάνουν υπόψη τους και τις υφιστάμενες πολιτισμικές διαφορές.