Ο μύθος του ακέφαλου καβαλλάρη και άλλες ιστορίες

"…Ακριβώς εκείνη τη στιγμή το ευαίσθητο αυτί του Ίκαμποντ έπιασε τον ήχο βαριάς λασπωμένης περπατησιάς δίπλα στη γέφυρα. Στον πυκνό ίσκιο της αλέας δίπλα στο ρυάκι αντίκρισε κάτι πελώριο, δύσμορφο, μαύρο και απειλητικό. Δεν σάλευε αλλά έμοιαζε τυλιγμένο από το σκοτάδι σαν ένα γιγαντιαίο τέρας έτοιμο να
χιμήξει πάνω στον ταξιδιώτη..

…Και σύντομα δόθηκε η τρομερή εξήγηση. Καθώς ανέβαιναν σε ένα ύψωμα και φάνηκε η σιλουέτα του συνταξιδιώτη του στον καθάριο ουρανό, γιγαντιαία σε ύψος και τυλιγμένη σε μανδύα, ο Ίκαμποντ κεραυνοβολήθηκε από τον τρόμο όταν συνειδητοποίησε ότι δεν είχε κεφάλι! Αλλά ο τρόμος του έγινε ακόμα πιο μεγάλος, όταν παρατήρησε ότι το κεφάλι του, το οποίο έπρεπε να στηρίζεται στους ώμους του, το είχε τοποθετημένο μπροστά του στερεωμένο στο μπροστινό μέρος της σέλας!..

Ο Ίκαμποντ Κρέιν είναι ένας γιάνκης τυχοδιώκτης δάσκαλος με πουριτανικές Προκαταλήψεις, αχαλίνωτη φαντασία και παιδαριώδη συμπεριφορά. Είναι σύντροφος στα παιχνίδια των μεγαλυτέρων μαθητών του, φοβάται τον ίδιο του τον ίσκιο και αρέσκεται να ακούει και να αφηγείται ιστορίες για όντα εξωπραγματικά.

Η τύχη του τον φέρνει στην Κοιμισμένη Κοιλάδα όπου σαν όνειρο και νύστα πλανάται η επιρροή που διαποτίζει την ατμόσφαιρα. Μια ατμόσφαιρα στοιχειωμένη από θρύλους για φαντάσματα και ξωτικά. Φυσικά ο Ίκαμποντ δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστος, καθώς οι σκιές που τον κυνηγούν βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να θεριέψουν και τελικά, να προβάλλουν απειλητικές μέσα από την εμφάνιση του Ακέφαλου Καβαλάρη.

Στο ίδιο περίπου πνεύμα κινούνται και οι υπόλοιπες ιστορίες αυτού του βιβλίου εκτός από το "Μοντζόι" που είναι καθαρά αυτοβιογραφικό. Στις περισσότερες από αυτές είναι έντονο το γοτθικό στοιχείο όμως έρχεται σε αντίθεση με το χιούμορ και το σαρκασμό του συγγραφέα, που ελαφρύνει έτσι την ατμόσφαιρα και προσφέρει ένα απολαυστικό ανάγνωσμα.