Χήρα για ένα χρόνο

Το Χήρα για ένα χρόνο είναι ένα μυθιστόρημα αγάπης, εκπληκτικής συγκινησιακής ισχύος. Πρόστυχο και ρομαντικό συνάμα, είναι επίσης ένα βιβλίο που μιλάει για τον χρόνο που κυλάει και φεύγει και την θλίψη που μένει και μπορεί να διαρκέσει για πάντα. Η κεντρική ηρωίδα, η Ρουθ Κόουλ, αναδύεται μέσα σ' ένα πλήθος ηρώων, κεντρικών και βοηθητικών, σαν ένας από τους πιο άρτιους χαρακτήρες της λογοτεχνίας. Ίσως η Χήρα να είναι το καλύτερο ψυχογράφημα του Ίρβινγκ. Η Ρουθ Κόουλ είναι μια πολυσύνθετη προσωπικότητα, μια «δύσκολη γυναίκα», που ταλανίζεται από ισχυρότατες εσωτερικές συγκρούσεις και πλασάρει τον εαυτό της ως τέρας συγκρότησης και αυτοκυριαρχίας. Οι γονείς της Ρουθ δεν καταφέρνουν ποτέ να συνέλθουν από τους θανάτους των δύο έφηβων γιων τους, που σκοτώθηκαν σε τροχαίο μερικά χρόνια πριν γεννηθεί η ίδια η Ρουθ. Το σπίτι των Κόουλ είναι ένας χώρος προσκυνήματος, ένα μνημείο αφιερωμένο στα δύο αγόρια που σκοτώθηκαν. Όλοι οι τοίχοι του σπιτιού είναι απ' άκρη σ' άκρη γεμάτοι με φωτογραφίες - αμέτρητα στιγμιότυπα της χαμένης νιότης των δύο παιδιών.

Ο πατέρας της Ρουθ, ο Τεντ Κόουλ, έχει εξελιχθεί σε αδιόρθωτο γυναικά και αλκοολικό. Η μητέρα της, η Μάριον, φοβούμενη να αγαπήσει και να χάσει ακόμα ένα παιδί, δεν ασχολείται καθόλου μαζί της. Όταν η Ρουθ είναι τεσσάρων χρόνων, στην αρχή (1ο μέρος) του βιβλίου, η Μάριον κάνει σχέση με τον δεκαεξάχρονο Έντι Ο'Χέαρ, επειδή της θυμίζει τα χαμένα παιδιά της, (βοηθό και σωφέρ του συζύγου της) και πολύ σύντομα τους εγκαταλείπει όλους (και τον Έντι ) και εξαφανίζεται.Δεδομένης της ολέθριας οικογενειακής της ιστορίας δεν είναι περίεργο που η Ρουθ αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα σχέσεων και δεσμεύσεων με τους ανθρώπους στη ζωή της. Στο 2ο μέρος του βιβλίου, την βρίσκουμε στα τριάντα έξι της χρόνια με ένα παρελθόν γεμάτο αποτυχημένες σχέσεις με λάθος άντρες, να είναι άκρως επιφυλακτική και οδυνηρά διστακτική να παντρευτεί και να κάνει παιδιά. Έχει μια σχέση με έναν άντρα που σέβεται και αγαπά, αλλά δεν κάνει sex μαζί του. Η λογική της τής λέει ότι πρέπει να πει το ναι και να τον παντρευτεί, αλλά η ψυχούλα της το ξέρει... Η καριέρα της, από την άλλη, ως μυθιστοριογράφος είναι σε απείρως καλύτερη μοίρα από την προβληματική προσωπική της ζωή: είναι μια διάσημη συγγραφέας διεθνούς φήμης, της οποίας τα μυθιστορήματα παρουσιάζουν έντονες ομοιότητες με αυτά του ίδιου του Ίρβινγκ:

Οι αρνητικές κριτικές της Ρουθ Κόουλ την κατηγορούν (όπως έχει συμβεί και στον Ίρβινγκ στο παρελθόν) ότι «μεγαλοποιεί το ευτελές» και γράφει με κόλπα φτηνού εντυπωσιασμού «συλλέγοντας αναρίθμητα δείγματα της ηθικής χρεοκοπίας των καιρών σε ένα μόνο ήρωα» γράφοντας τελικά ιστορίες καθόλου ρεαλιστικές - εντελώς εξωπραγματικές. Απλώς διακωμωδεί τα πάντα. Η απάντηση της Ρουθ Κόουλ (ή του Τζον Ίρβινγκ) στο ότι «δεν είναι τα πάντα στη ζωή υλικό για κωμωδία» και ότι κάποια πράγματα απλώς δεν θα έπρεπε να επιδέχονται πνευματώδη απόδοση και κωμική ερμηνεία, είναι ότι «ένας συγγραφέας δεν επιλέγει απαραιτήτως να διακωμωδήσει. Ο συγγραφέας μπορεί να επιλέξει την πλοκή, ή την απουσία μιας πλοκής - μπορεί να επιλέξει τους ήρωες και τους χαρακτήρες τους. Η κωμωδία, όμως, δεν είναι επιλογή. Έρχεται εκεί που δεν την περιμένεις.»

Το αξιοσημείωτο στην ιστορία της Χήρας είναι ότι όλοι σχεδόν οι ήρωες είναι συγγραφείς: ο Τεντ γράφει τρομακτικές παιδικές ιστορίες που στοιχειώνουν γενιές και γενιές παιδιών. Η Μάριον γράφει αστυνομικές ιστορίες με θέμα περιπτώσεις αγνοούμενων. Ο Έντι Ο'Χέαρ γράφει μέτρια ρομάντζα με θέμα νέους που αγαπούν ώριμες κυρίες. Η καλύτερη φίλη της Ρουθ, η Χάννα Γκραντ, είναι διάσημη αρθρογράφος. Ο άντρας που διστάζει να παντρευτεί η Ρουθ, ο Άλαν Ολμπράιτ, είναι εκδότης-επιμελητής. Μέχρι και κάποιοι δευτερεύοντες (αλλά σημαντικοί και απαραίτητοι) χαρακτήρες αποδεικνύονται πολύ δυνατοί στη μυθοπλασία: μια πόρνη στα κόκκινα φανάρια του Αμστερνταμ -όπου εκτυλίσσεται μεγάλο κομμάτι της ιστορίας- με την οποία σχετίζεται η Ρουθ προκειμένου να συλλέξει πληροφορίες για ένα βιβλίο που έχει στα σκαριά, είναι μια πολύ προσεκτικά οργανωμένη ψεύτρα, έχει πλάσει έναν ολόκληρο φανταστικό κόσμο και εαυτό. Ένας παίχτης του χόκεϊ, εραστής της Χάννα Γκραντ, γράφει ένα best seller με εξομολογήσεις ερωτικού περιεχομένου. Ενδεχομένως, όλη αυτή η αφθονία και ασυδοσία συγγραφέων να έχει να κάνει με το γεγονός ότι όταν τελικά ερωτεύεται η Ρουθ, όταν αφήνεται να παρασυρθεί από το συναίσθημα και να εμπιστευτεί κάποιον, τότε δεν ερωτεύεται συγγραφέα, αλλά έναν βιβλιοφάγο - η συγγραφέας ερωτεύεται τον αναγνώστη. Επίσης, όλη αυτή η κουβέντα γύρω από τους συγγραφείς χρησιμεύει στον Ίρβινγκ προκειμένου να τονίσει την επιτακτική ανάγκη του καλλιτέχνη να ελιχθεί με τη φαντασία του μέσω της τέχνης στο λαβύρινθο της πραγματικότητας, να βάλει σε τάξη το χάος που επικρατεί γύρω του, να το υποτάξει δίνοντάς του μια θέση και ένα όνομα μέσα στον τακτοποιημένο και καλά οργανωμένο κόσμο της μυθοπλασίας.
(Από τον εκδότη)