Λόγοι ασκητικοί

Όταν οι μοναχοί Πατρίκιος και Αβράμιος, οι φιλόσοφοι και ησυχαστές της Λαύρας του Αγίου Σάββα στην Παλαιστίνη, μετέφραζαν (8ος-9ος αι.) τους 68 Λόγους του αββά Ισαάκ στα ελληνικά, επένδυαν το έργο με ό, τι χρειαζόταν για να μπει στον μεγάλο χρόνο. Η μετάφρασή τους μοιάζει με εκείνη της Παλαιάς Διαθήκης που έκαναν οι Εβδομήκοντα, τόσο στο σκοπό όσο και στα αποτελέσματά της. Χάρη στο δικό τους έργο, ο αββάς Ισαάκ μεταφράστηκε στα σλαβονικά και στα λατινικά, διαβάστηκε και επέδρασε στη θεολογία, τη λογοτεχνία και τον πολιτισμό της Ευρώπης. Τα έργα που σπάνε τα όρια της εποχής τους και μπαίνουν στον μεγάλο χρόνο απλώνουν τις ρίζες τους στο παρελθόν, προετοιμάζονται για αιώνες και όταν εμφανίζονται, δρέπουμε τους καρπούς της μακρόχρονης και σύνθετης διαδικασίας ωρίμανσής τους.

Κάθε εποχή ανακαλύπτει πάντα κάτι καινούργιο στα μεγάλα έργα του παρελθόντος, που πολλές φορές δεν το είχαν συνειδητοποιήσει ο συγγραφέας τους και οι σύγχρονοί του. Εκείνοι έβλεπαν, αναγνώριζαν και εκτιμούσαν αυτό που ήταν πιο κοντά στην εποχή τους, στην οποία ήταν αιχμάλωτοι. Οι μεταγενέστερες εποχές απελευθερώνουν τον συγγραφέα από την εποχή του. Αυτό σημαίνει ότι ο συγγραφέας τους έγινε μέγας χάρη σ' αυτό που υπήρχε και συνεχίζει να βρίσκεται στα έργα του.

Σήμερα, μια νέα μετάφραση επιστρατεύεται να βοηθήσει σ' αυτήν την απελευθέρωση!