Αδάμαστη οργή

Ο Έκτορας είναι ένας άνθρωπος διψασμένος για εκδίκηση και έτοιμος να καταπατήσει κανόνες, αξίες, νόμους και ηθικές προκειμένου να πετύχει τον σκοπό του. Η Μόνικα γίνεται εύκολα υποχείριό του για θελήματα ανήθικα κι έτσι θέτει το αγνό, αθώο της πνεύμα σε κίνδυνο όσο στέκεται στο πλευρό του. Εκμεταλλευόμενος την αθωότητά της, η Μόνικα γίνεται το όπλο του για μια εκδίκηση μετά από χρόνια αναμονής. Σχέδιο μετά το σχέδιο, η στρατηγική του καθοδηγείται από το αιμοβόρο του ένστικτο. Στην προσπάθειά του να χαλιναγωγήσει την απαρόρμητη οργή του συνειδητοποιεί πως η παρουσία της Μόνικα πλάι του επιφέρει συναισθήματα άγνωστα κι επικίνδυνα για την, μέχρι τότε, άχρωμη ύπαρξή του. Τι συνέπειες θα έχει αυτό για την διαμελισμένη του ψυχή; Θα μπορούσε η Μόνικα να επιβιώσει σε έναν κόσμο στρατηγικής αυθεντίας, πόνου, προδοσίας και εκμετάλλευσης δίπλα σε έναν ψυχοφθόρο εγκληματία;

«Το μίσος βρωμάει αρρώστια, καταθλιπτικός ο τρόπος που δεν το θεραπεύω. Και το δέχομαι, κι αντί να φύγει, ακμάζει μέσα μου κι ανθίζει μια σαπίλα, σαν να ριζώνει βαθιά στο στέρνο μου. Και με βαραίνει.», φωνάζω στο πρόσωπό της καθώς ένα καυτό δάκρυ κυλάει μέσα απ’ την ένταση της ψυχής μου...

«Δεν χρειάζεται κύριε Έκτορα. Το κτήνος μέσα σας κυριάρχησε στο τέλος. Είναι μάταιο να τρέφεται ελπίδες πως θα εξιλεωθείτε.», σπρώχνει την αλήθεια στο φως που με δυσκολία κρατούσα μακριά.

Ένα βιβλίο χαοτικό, με τους δαίμονες της σκέψης να σε συντροφεύουν.