Κορετζιντόρα

Το Κορετζιντόρα πρωτοεκδόθηκε το 1975 και θεωρείται «διαμάντι» της αμερικανικής πεζογραφίας. Είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα αφροαμερικανικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα, που έχει αποτελέσει έμπνευση για πολλά σπουδαία έργα μεγάλων συγγραφέων όπως η Τόνι Μόρισσον.

1947 Κεντάκι. Η Ούρσα Κορετζιντόρα είναι παντρεμένη με τον Ματ Τόμας και τραγουδάει μπλουζ στο Happy’s Cafe κάθε βράδυ. Η ιστορία ξεκινάει με τον άντρα της να τη χτυπάει γιατί της ζητάει για πολλοστή φορά να σταματήσει το τραγούδι επειδή ζηλεύει τους άλλους άντρες και εκείνη αρνείται.

Ένα βιβλίο καταπέλτης, σκληρό, αμείλικτο, ωμό, ατόφιο, ειλικρινές, σοκαριστικά αληθινό. Αυτό το βιβλίο δεν είναι ένα μυθιστόρημα. Είναι η κατάθεση ψυχής μιας γυναίκας που κουβαλάει στις πλάτες της ένα τεράστιο βάρος ζώντας στο πετσί της καθημερινά τη σεξουαλική και όχι μόνο κακοποίηση και που προσπαθεί να βρει ποια είναι και πού πάει. Πυρήνας της ιστορίας είναι η εμβληματική μορφή της Ούρσα αλλά μέσα από την ιστορία της ζωής της προβάλλει ένας ολόκληρος κόσμος, άγνωστος σε όσους σήμερα έχουν τα πάντα. Ένα βιβλίο για τη γυναίκα, για την κακοποίηση κάθε μορφής, για τον ρατσισμό, για τη χειραγώγηση και για τον τρόπο με τον οποίο το παρελθόν και όσα βίωσαν οι πρόγονοι μπορούν να επηρεάσουν και να στιγματίσουν ανελέητα τις επόμενες γενεές.

Έγραψαν για βιβλίο :

«Μετά από αυτό, κανένα µυθιστόρηµα µε µαύρη ηρωίδα δεν θα είναι πια το ίδιο».
–Toni Morrison

«Μια Αµερικανίδα συγγραφέας µε µια ισχυρή αίσθηση της ζωογόνας κληρονοµιάς - της ιστορίας που κυλάει στο αίµα».
–John Updike

«Το Κορετζιντόρα είναι το πιο άγρια (απροκάλυπτα) ειλικρινές µυθιστόρηµα και επώδυνα αποκαλυπτικό για όλα όσα έχουν συµβεί και εξακολουθούν να συµβαίνουν, στην ψυχή των Μαύρων αντρών και γυναικών… τολµά να αντικρίσει τον απόλυτο τρόµο που φωλιάζει στον πυρήνα της αγάπης».
–James Baldwin

«H Gayl Jones έχει σµιλεύσει µια αφήγηση εξίσου αµερικανική µε το Όρος Ράσµορ και εξίσου ζοφερή µε τους βάλτους της Φλόριντας».
–Maya Angelou

«Το Κορετζιντόρα, το πρώτο µυθιστόρηµα της Gayl Jones, είναι ταυτόχρονα σοκαριστικό και καινοτόµο, µέσα από την εξερεύνηση της κληροδοτηµένης ψυχολογικής επίδρασης (στις επόµενες γενεές) της δουλείας και της σεξουαλικής εκµετάλλευσης… (Το µυθιστόρηµα) προοικονοµεί το Πορφυρό χρώµα της Alice Walker και την Αγαπηµένη της Toni Morrison, αποκαλύπτοντας µια ανολοκλήρωτη χειραφέτηση αλλά και την επίδραση της ιστορικής µνήµης στη διαµόρφωση της ζωής µας. Επίσης, σηµατοδοτεί µια µετατόπιση στην αφροαµερικανική λογοτεχνία, όπου οι γυναίκες αλλά και οι σχέσεις ανάµεσα στους µαύρους αποτελούν την κεντρική θεµατολογία».
–The Guardian