Μεταξύ σφύρας και άκμονος

Το βιβλίο αναφέρεται στη δραματική περίοδο της Κατοχής και Απελευθέρωσης στη Μεσσηνία από το 1941 ως το 1944. Επιχειρεί μια διεισδυτική ματιά στα γεγονότα, τα οποία με ιδιαίτερη φροντίδα παρουσιάζει κατά το δυνατόν με τρόπο αντικειμενικό. Ταυτόχρονα διατυπώνει και ένα ερμηνευτικό πλαίσιο για το τι πραγματικά συνέβη τα ταραγμένα όσο και κρίσιμα εκείνα χρόνια.
Όταν έγινε σαφές, ότι ο εμφύλιος πόλεμος όχι απλά ήταν αναπόφευκτος αλλά είχε ήδη, με ευθύνη του ΕΑΜ, αρχίσει, η πλειοψηφία των πολιτών της περιοχής, πολλοί εκ των οποίων κινδύνευαν άμεσα από αυτό, δεν δέχτηκε να επιλέξει μεταξύ μιας ιδεολογίας με την οποία διαφωνούσε ή των δυνάμεων συνεργατών των Γερμανών. Οι άνθρωποι αυτοί παρέμειναν επί μακρόν πραγματικά μεταξύ σφύρας και άκμονος, μη έχοντας κάποια ένοπλη δύναμη να τους προστατεύσει, απλά ελπίζοντας πως με την Απελευθέρωση η λογική θα πρυτανεύσει και οι σφαγές αμάχων θα αποφευχθούν.
Φρούδες ελπίδες: όταν οι Γερμανοί φεύγουν, απομένει η τελική μάχη αλλά και οι ευρείες εκκαθαρίσεις χιλιάδων άμαχων αντιφρονούντων, οι οποίες αποτέλεσαν τα εμπειρικά δεδομένα στα οποία στηρίχθηκε ο αντικομμουνισμός των επόμενων ετών.