Με αμύγδαλα, καρύδια και μέλι

ΚΡΙΤΙΚΗ




Οι γιορτές που μόλις πέρασαν δημιουργούν, χωρίς αμφιβολία, μια επιπλέον αίσθηση επικαιρότητας για αυτόν τον οδηγό ζαχαροπλαστικής, που από τον τίτλο του και μόνο ξυπνά μνήμες παιδικής βουλιμίας μπροστά σε βουναλάκια με σπιτικούς κουραμπιέδες και μελομακάρονα.

Σήμερα, που έχουν επικρατήσει όμως τα έτοιμα και τα εύκολα, βιβλία όπως αυτό της κυρίας Καφίρη αποκτούν διπλή αξία. Αφενός γιατί ανθολογούν τις συνταγές που άλλοτε έβρισκες στα επιμελώς καλλιγραφημένα «τετράδια γλυκισμάτων» κάθε νοικοκυράς και αφετέρου γιατί εστιάζουν στα μικρά πράγματα που ομορφαίνουν τη ζωή μας.

Σχεδιασμένο έτσι ώστε να θυμίζει κοριτσίστικο λεύκωμα και με όπλο τις πολύ καλές φωτογραφίες του Κωνσταντίνου Καφίρη το ανθολόγιο των ελληνικών γλυκών αποκαλύπτει άγνωστες στο πλατύ κοινό ή σχεδόν ξεχασμένες συνταγές γλυκισμάτων που προέρχονται από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, αρκετές από τις οποίες παρουσιάζονται με τρόπο που επιτρέπει στον αναγνώστη να τις δει συγκριτικά.

Δεν θα πρέπει να πιστέψει κανείς ότι ο τίτλος του βιβλίου λειτουργεί περιοριστικά για τη συγγραφέα. Μαζί με τα αναμενόμενα αμυγδαλωτά, τα καρυδάτα, τους μπακλαβάδες και τα ξεροτήγανα, θα βρείτε και πληροφορίες για να παρασκευάσετε σπιτικά λικέρ, γλυκά του κουταλιού, λουκούμια, κυδωνόπαστο και γιορταστικά ψωμιά. Θα διαπιστώσετε μάλιστα ότι γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια να υπάρξει ευρεία γεωγραφική εκπροσώπηση του ελλαδικού χώρου.

Το μόνο αμφιλεγόμενο ίσως σημείο του βιβλίου είναι ο περιρρέων μαγειρικός μεγαλοϊδεατισμός στην εισαγωγή, που θέλει όλες τις συνταγές να γεννήθηκαν στην Ελλάδα ή να είναι εμπνεύσεις ελλήνων μαγείρων. Τούτο μας καθιστά κάπως επιφυλακτικούς, μια και η σύγχρονη έρευνα έχει αποδείξει ότι οι συνταγές είναι ένα συνεχές δάνειο και αντιδάνειο μεταξύ των πληθυσμών που συνυπάρχουν και συνεπώς βρίσκονται σε διαρκή πολιτισμική ανταλλαγή.



ΘΑΛΕΙΑ ΤΣΙΧΛΑΚΗ

ΤΟ ΒΗΜΑ , 13-01-2002