Ένα παιδί μετράει τα πλάνα

Για έναν εκδότη, κάθε βιβλίο του είναι κι ένα δημιούργημα, μικρό ή μεγάλο, που παίρνει τη διαχρονική θέση του στα ράφια της ελληνικής βιβλιογραφίας. Ανάμεσα σ' αυτά υπάρχουν και κάποια βιβλία που αναφέρονται σε ορισμένα, ιδιαίτερα πρόσωπα, που έζησαν, δούλεψαν και άφησαν πίσω τους μια γλυκιά ανάμνηση στο ελληνικό γίγνεσθαι. Στη ζωή μου συνάντησα αρκετά τέτοια πρόσωπα.
Σ' ένα απ' αυτά αφιερώνεται το παρόν λεύκωμα. Σ' έναν άνθρωπο συνεσταλμένο, προσγειωμένο, που πάντα προτιμά να σιωπά, παρά να μιλά για την προσωπική του ζωή, που είναι πετυχημένη ή για την προσφορά του στον ελληνικό κινηματογράφο, που είναι μεγάλη. Οι σελίδες του αποκαλύπτουν έναν άνθρωπο απλό, αυθεντικό. Κι όπως συμβαίνει με τους απλούς ανθρώπους, αρκεί ένα χαμόγελο, ένα μειδίαμα για να κρύψει πίσω του ένα μεγαλείο ψυχής. Σ' αυτό το μεγαλείο της άδολης ψυχής κρύβεται κι η πηγή του εξαίρετου ταλέντου του "μικρού" Βασιλάκη Καΐλα.
Ο Βασιλάκης Καΐλας έγραψε την ιστορία του ως το παιδί-θαύμα του ελληνικού κινηματογράφου. Όλοι τον λατρέψαμε μέσα από τους "πονεμένους" ρόλους του, όταν μας μετέφερε τα συναισθήματα και την ατμόσφαιρα της εποχής του καλού, παλιού ελληνικού κινηματογράφου, μιας Ελλάδας που δεν υπάρχει πια και δεν θα πάψουμε ποτέ να νοσταλγούμε. Πάντα ανεπιτήδευτος στο παίξιμό του χωρίς ιδιαίτερες φιοριτούρες, είχε μια ζηλευτή ικανότητα να προσαρμόζεται στον εκάστοτε ρόλο του, με αγάπη και συνέπεια τόσο στον κινηματογράφο όσο και στο θεατρικό σανίδι, αντάξιος των μεγάλων συμπρωταγωνιστών του.