Η ανάσταση των νεκρών στην Παλαιά Διαθήκη

Ο θάνατος αποτελεί ένα μυστήριο στο οποίο οι άνθρωποι αναφέρονταν με τη διαίσθηση χωρίς να έχουν καμία δυνατότητα να το αναλύσουν και με αυτόν τον τρόπο να το κατανοήσουν. Η αναζήτηση μιας έσχατης θεωρίας σχετικής με το μυστήριο του θανάτου γινόταν πάντοτε με την πεποίθηση ότι έτσι ο άνθρωπος θα οδηγηθεί και στην κατανόηση της αρχής της ζωής. Με τη βεβαιότητα του αναπόφευκτου του θανάτου το ανθρώπινο πνεύμα, ψηλαφώντας στο σκοτάδι της επίγειας γνώσης του, οδηγήθηκε σε λύσεις οι οποίες ανάλογα με το θεωρητικό τους υπόβαθρο είναι φιλοσοφικού ή θρησκευτικού χαρακτήρα.
Αντικείμενο της μελέτης αυτής δεν είναι να προσεγγίσουμε τα διάφορα φιλοσοφικο-θρησκευτικά συστήματα, και να εξετάσουμε τι πρεσβεύουν αυτά για τη μετά θάνατον ζωή. Αυτό που μας ενδιαφέρει ειδικά είναι ο χώρος της Παλαιάς Διαθήκης, του πρώτου δηλαδή μέρους της Αγίας μας Γραφής.
Για το χριστιανικό κόσμο η έλευση του Ιησού Χριστού, η επίγεια ζωή του, ο θάνατος και η ανάστασή του αποτελούν το σημείο από το οποίο μπορεί ο άνθρωπος να ξεκινήσει με αισιοδοξία, πέρα από τις πρώτες απαισιόδοξες θέσεις της Παλαιάς Διαθήκης. Στο χριστιανικό κόσμο ο πιστός έχει τη δυνατότητα να ομολογήσει ότι ο Ιησούς Χριστός κατέβηκε στον άδη, και αναστήθηκε την τρίτη ημέρα σύμφωνα με τις Γραφές. Η αναζήτηση του δεδομένου, τι δηλαδή πρεσβεύουν οι Γραφές, και πιο συγκεκριμένα η Παλαιά Διαθήκη για την ανάσταση των νεκρών, αποτελεί το αντικείμενο αυτής της εργασίας.