Διεθνής εμπορική διαιτησία και σύμβαση των Βρυξελλών

Αν και η διεθνής εμπορική διαιτησία έχει πανθομολογούμενα αναμφισβήτητη σπουδαιότητα για την προώθηση του διεθνούς και ενδοκοινοτικού εμπορίου, ώστε το ενδιαφέρον για την ομαλή και απρόσκοπτη λειτουργία της είναι απόλυτα φυσικό να μην συναντάται μόνο στα επί μέρους εθνικά -και μη- κέντρα διεθνούς εμπορικής διαιτησίας, αλλά να προβάλλει έκδηλο και στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, εντούτοις η Σύμβαση των Βρυξελλών για τη διεθνή δικαιοδοσία και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, εξαιρεί ρητά από το πεδίο εφαρμογής της τη διαιτησία.



Στο πρώτο μέρος της μελέτης διερευνάται, με βάση τη νομολογία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, η έκταση της εξαίρεσης της διαιτησίας από τη Σύμβαση των Βρυξελλών, τόσο στο επίπεδο της διεθνούς δικαιοδοσίας, όσο και στο επίπεδο της αναγνώρισης - εκτέλεσης.



Στο δεύτερο μέρος ελέγχεται διεξοδικά το παρα-νομικό μόρφωμα «lex mercatoria». Μολονότι η «lex mercatoria» δεν μπορεί να θεμελιωθεί σε νομικές κατηγορίες, εντούτοις διακατέχει και ρυθμίζει σημαντικό τμήμα των διεθνών συναλλαγών, χρησιμοποιώντας ως δικαιοδοτικό μηχανισμό τη διεθνή διαιτησία και αναγνωρίσθηκε ήδη, μερικά, από τη νομολογία και τη νομοθεσία. Η μελέτη καταλήγει στο πόρισμα ότι η κανονιστική δύναμη του μορφώματος δεν μπορεί να αγνοηθεί. Οι σύγχρονες νομολογιακές τάσεις του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων βαίνουν παράλληλα προς την ανάγκη αυτόνομης ανέλιξης της διαιτησίας και τις σύγχρονες τάσεις του ιδιωτικού διεθνούς και του διεθνούς εμπορικού δικαίου.



Έργο γραμμένο με σαφήνεια και πλήρη τεκμηρίωση, χρήσιμο για τους ασχολούμενους με τα σύγχρονα προβλήματα που απορρέουν από τον συγχρωτισμό της Σύμβασης των Βρυξελλών με τη διεθνή εμπορική διαιτησία.