Τα παιδιά της βροχής

Εξαιρετικό αφηγηματικό κείμενο με χιούμορ και γλυκόπικρη διάθεση! Ο σ. αφηγείται τα νεανικά του χρόνια στην Καισαριανή την εποχή του μεσοπολέμου ως και την απόλυσή του από το στρατό το 1950. Η διαδρομή του πλούσια σε εμπειρίες και κινδύνους, τον ανδρώνει πριν την ώρα του και τον κάνει έναν πολυμήχανο και εύστροφο τύπο που δικαιώνει τον χαρακτηρισμό του νεοέλληνα ως "διαόλου κάλτσα", αφού χώνεται σχεδόν παντού και σχεδόν πάντα καταφέρνει να ξεφεύγει από τα χειρότερα. Στα πολύ σημαντικά της ζωής του η αριστερή του ιδεολογία (χωρίς όμως να γνωρίζει τίποτα από Μαρξ και Λένιν) αλλά κινούμενος από ένα αίσθημα δικαίου και ακεραιότητας και το πέρασμά του από τις αντιστασιακές οργανώσεις ΕΠΟΝ - ΕΛΑΣ στα χρόνια της Κατοχής, καθώς και η θητεία του στη Μακρόνησο με όσες ταλαιπωρίες τράβηξε ώσπου να απολυθεί.Το βιβλίο νομίζω ότι είναι ένα αληθινό διαμαντάκι προσωπικής μαρτυρίας καθώς ο σ. διαθέτει αμεσότητα λόγου και ανάλαφρο ύφος παρόλα τα τραγικά συμβάντα που διηγείται. Σχεδόν πουθενά δεν νιώθεις ότι αυτά που σου λέει έχουν το βάρος του πραγματικού. Η ικανότητα να αναμειγνύει το τραγικό με το κωμικό είναι αληθινά θαυμαστή. Πραγματικά το απόλαυσα τόσο ως αφήγημα όσο και για τον τύπο του αντιήρωα που έπλασε με μια συγγραφική αφέλεια μοναδική.