Θέατρο για παιδιά και... έξυπνους μεγάλους (τέταρτο βιβλίο)

Θα ήθελα να τονίσω ότι το Θέατρο για παιδιά, το Θέατρο γενικά, η Τέχνη γενικότερα, είναι εκφάνσεις της κοινωνικής οργάνωσης του ανθρώπινου είδους σε μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή. Ο κοινωνικός ρόλος και προσανατολισμός κάθε έλλογης ανθρώπινης δραστηριότητας είναι δεδομένος.
Υπάρχουν βέβαια (και δεν είναι καθόλου μοντέρνες, είναι παμπάλαιες) απόψεις που θέλουν την Τέχνη α-πολίτικη, αστράτευτη, «καθαρή», ατομική, αδιάφορη για τις κοινωνικές συγκρούσεις, αναίσθητη στις ανάγκες των ανθρώπων ως σύνολο. Οι απόψεις αυτές δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να συγκαλύπτουν την πολιτική θέση των εκφραστών τους, τη στράτευσή τους με τη μεριά εκείνων που δεν θέλουν ν' αλλάξει τίποτα. Να μείνουν όλα όπως είναι. Να μην εξελιχθεί η κοινωνία. Το Θέατρο για παιδιά δε μπορεί να μένει έξω από τη γενικότερη εξέλιξη της Κοινωνίας.
Όπως υπάρχουν καλλιτέχνες και έργα τέχνης που συμβάλλουν με τον τρόπο τους στη βελτίωση του Ανθρώπου και άλλοι που προσπαθούν από συμφέρον ή από άγνοια να καθυστερήσουν αυτή τη βελτίωση, έτσι υπάρχει και θέατρο για παιδιά που θέλει αυτά τα παιδιά να γίνουν, μεγαλώνοντας, σκεπτόμενοι πολίτες, αλλά και θέατρο για παιδιά που τα θέλει τηλεκατευθυνόμενα ρομποτάκια και αστόχαστους πελάτες.